036

'Kensington University, alsjeblieft,'glimlachte ik tegen de taxichauffeur die me grijnzend in zich opnam.
'Zo dametje, ga je je vriend bezoeken?'
Overdonderd keek ik hem aan. 'Ehm... eigenlijk weet ik dat nog niet.'
'O. Je weet nog niet wat je er gaat doen?' De grijns van de man verdween en er verscheen een frons in de plaats.
'Nee, ik weet nog niet wie de jongen die ik ga opzoeken is. Hij is mijn ex en misschien mijn toekomstig lief, maar ja...' ik aarzelde, 'daar zal ik u maar niet mee lastig vallen.'
De man grinnikte. 'Je kan je niet voorstellen hoeveel meiden zo al hun hart bij me hebben uitgestort.'
'Echt waar?'vroeg ik vol afschuw. De man was zo'n 70 jaar en heel erg vet met een rare grijns.
Ik had tenminste nog het fatsoen gehad het tegen iemand van ongeveer 30 te doen die er nog redelijk uitzag.
'Je ziet er moe uit, misschien moet je een beetje slapen? Eigenlijk ben je een station te vroeg uitgestapt. Over een half uurtje zijn we er.'
Twijfelend liet ik me tegen de deur zakken en leunde met mijn hoofd tegen het raam en al snel vielen mijn ogen als vanzelf toe.
-
'Dametje? Dametje?'
Toen ik mijn ogen opende glimlachte de taxichauffeur vriendelijk. 'We zijn er, Kensington University.'
Ik knikte en stapte uit. 'Thanks.'
De taxi stoof er meteen vandoor en ik bleef helemaal alleen achter voor het reusachtige gebouw waar Justin ergens zou moeten zijn.
Een groepje meisjes liep kwetterend voorbij.
'Hé, hallo, mag ik eens iets vragen?!'riep ik hen na, maar ze besteedden geen aandacht aan mij, de jongens die naast hen liepen daarentegen wel.
Een van hen kwam grijnzend naar me toe. 'Kan ik je helpen?'


@lolita: sorry dat ik niet zo veel meer schrijf, maar ik ben met meer verhalen bezig, die ik niet meer op Q zet en soms heb ik dan niet zo veel zin meer om de verhalen die op Q staan te activeren en zo, maar ik zal het terug vaker doen