035

'Baby, you light up my world like nobody else,'weergalmde de stem van 5 jongens door het drukke stationsgebouw.
Overal om me heen liepen mensen, een haastige mevrouw met een kind op haar arm en vijf zakken aan haar andere, een oud koppel dat rustig even de tijd nam om op een van de bankjes te gaan zitten, een drukke zakenman met een tas die vlug door de gang beende terwijl hij ook nog gehaast in zijn telefoon praatte en zo verder.
Iedereen had een doel, buiten ik.
Ik stond zielsverloren alleen in een reusachtig station waar ik nog nooit was geweest, in een stad die ik niet kende, waar niemand me eigenlijk wilde zien. Wat bezielde me?
In een opwelling draaide ik me om en liep naar een van loketten, het enige wat hier goed aangegeven stond.
'Een ticket naar...'aarzelend keek ik de man achter het loket aan. Dan zuchtte ik diep en schudde mijn hoofd. 'Meneer, ik kan niet meer aan mijn leven uit.'
Hij glimlachte licht. 'Tja, dat hebben we allemaal wel eens.'
'Nee, ik heb serieuze problemen. Ik heb twee jongens. En ik moet tussen hen kiezen.'
'Nja, dat is wel zo eerlijk tegenover hen, vind je niet?' De glimlach bleef gewoon op z'n gezicht.
'Ja, maar ik weet echt niet voor wie ik moet kiezen,'jammerde ik. 'Ik heb echt geen idee. Waarom kan ik niet van beiden houden?'
De man haalde zijn schouders op. 'Omdat bigamie in Amerika bij wet verboden is?'
'Ja ja,'zuchtte ik. 'Dat weet ik wel-'
'Misschien moet je het zo zien, als twee honden vechten om een been...' Hij haalde veelbetekenend zijn wenkbrauwen op.
Ik giechelde. 'U denkt dat ik een andere jongen moet zoeken?'
'Dat zou verstandig zijn, want dan moet je geen van beide kiezen en dan probeer je gewoon met hen bevriend te zijn.'
'En dan kan ik zien wie van hen het het ergst vind?' Aarzelend keek ik hem aan. 'Wauw, wat een geweldig idee!'riep ik uit. Ik leunde over de tafel waarachter hij zat en gaf de man een kus op zijn wang. Dan draaide ik me om en liep het station uit, naar de taxistandplaats.