89- A call to War...

Marcus PoV
'Hoe zag de man eruit?' vroeg ik opnieuw. Kira keek op, verbaast. Was ze in gedachten verzonken? Herinneringen aan die man. Ze keek naar Tristan.
'Hij was bleek, en hij had ook rode ogen, maar was... galanter.. beschaafder. Alsof hij meer onder controle was. Hij wou mijn hand de hele tijd vast houden, of over mijn hoofd wrijven.' zei ze op een zachte toon.
'Hij Had lang zwart haar, langer dan Master Tristans haar, en rechter en donkerder dan dat van Master Marcus.' mompelde ze. Ik keek achter me naar Tristan, vooral om te weten hoe hij zou reageren. Hij leek nog bleker te worden dan anders, en draaide zich weg naar de ruit.
'Verdomme, Aro! Als ik je ooit in mijn handen krijg...! Ik vermoord je!' tierde hij plots uit. Kira dook weg in paniek, maar hij deed haar niets. Hij liep in supersnelheid de kamer uit, naar de troonzaal. misschien lag het aan mij, maar ik had het gevoel dat hij niet zo goed gezind was. Iedereen schoof bang aan de kant voor hem, zoals het hoorde, anders zou hij waarschijnlijk mensen aan stukken scheuren. het was niet goed om hem nu boos te maken. Ik had het alleen recht om dat te doen, op dit moment.
'Abel!' schreeuwde Tristan terwijl hij de troonzaal binnen liep. Hij bleef maar rondjes lopen, dat ik er als vampier bijna duizelig van werd. Een voordeel; ik zou tenminste mijn maaltijd niet teruggeven. binnen de seconde zat Abel geknield voor de troon van de meester die ik hem aangewezen had, de meester die hij diende.
'Verzamel vampiers, iedereen die kan en wil vechten, iedereen die de tirannie van Volterra beu is, die Aro weg wilt, mag met ons mee... zolang diegene vampier is, kan vechten, en luistert naar wat ik te zeggen heb.' zei hij lichtjes krankzinnig.
'We trekken ten strijde tegen Volterra, Aro's tijd is voorbij.' Ik vreesde dat Aro en Tristan nooit echt goeie vrienden zouden worden. Abel knikte, wenkte een paar anderen en vertrok. Misschien luisterde hij te goed naar zijn meester.
'Denk je dat dit een goed idee is? Misschien is er een van je mannen die per ongelijk je dochtertje vermoord, wat was dan de reden van Volterra aan te vallen.' vroeg ik me luidop af. Als Tristan Niké's gave had gehad, dan zou ik nu zeker neergebliksemd zijn. hij meende het dus duidelijk, dus dit zou nog wel eens gevaarlijk kunnen worden. Nog een geluk dat Tristan niet wist, dat Elisabeth nu bij de Cullens verbleef. Wel, ik hoopte toch dat ze daar ergens was, in plaats van in Italië. Tristan zou pas schrikken toen hij hoorde dat ik niet de enige opa was...

[ondertussen weet iedereen dat Elisabeth de echte dochter is van Tristan en Kira en anders is dit een Spoiler...]

Jane PoV
Dimitri was snel terug gekomen, met de mededeling dat Marcus inderdaad in Roemenië was. Dat hij inderdaad naar "kasteel Dracula" ging, waarschijnlijk. DImitri hield Aro up to date, elke keer dat hij ook maar van plaats veranderde. Aro begon steeds sneller geïrriteerd te worden, en hij leek op te schrikken van elk geluid dat luider was dan 2 vampiers. We mochten niet meer in groepen van meer dan 5 ons verplaatsen, als we buiten zijn gezichtsveld waren. TOen Dimitri hem kon vertellen dat Marcus de hele tijd in de buurt was van een persoon die Aro 'Tristan' noemde, leek hij helemaal onzeker te worden. hij bleef 3 dagen in zijn kamer, iedereen moest stil zijn. Het leek alsof iemand gestorven was, misschien was het een late reactie op Elisabeth die liever bij de Cullens bleef, ook al had ze hem uitgelegd dat het voor haar kinderen was. Hij dacht dat ze niets meer van hem moest hebben. Dat had ik gehoord, maar waarom vond hij het zo erg dat Marcus met die ene Tristan optrok. Caius was de enige die in zijn kamer mocht, en wij waren verboden te luisteren naar was hij vertelde aan Aro, maar na een paar dagen kwam het toch uit. Caius, in zijn voortdurende angst -en haat sinds de laatste nederlaag- jegens de steeds groter wordende clan van de Cullens had hem ertoe aangezet om "zijn dochter" terug te halen. Dimitri werd binnengeroepen, blijkbaar om iets te bevestigen over Marcus of de CUllens, we wisten het niet, want Caius had Dimitri beloofd dat hij vermoord zou worden als hij er met een woord over repte. NIet meteen een gelukkig vooruitzicht, dus die irritanterik hield zijn mond...