Ch. 73 Verandering

SKY POV

Alles kan in één, twee, drie veranderen. Je moet soms maar één keer met je ogen knipperen en er is iets verandert. Soms zijn het kleine dingen, soms grote. Verandering hoort bij het leven, het is er een deel van. Een deel dat veel mensen niet graag zien, geef toe. Wie houdt er wel van verandering? Mensen zijn er bang voor. Iets wat ik goed kan begrijpen. Ze zijn bang voor het onbekende, ze kunnen zich er niet op voor bereiden. Het is angstaanjagend en je wilt er liefst van al zo ver mogelijk van weg blijven. Maar is het ook niet possitief? Sommige dingen moeten nu eenmaal veranderen voordat ze goed worden. Zoals liefde. Liefde is er niet gewoon, liefde komt voort uit een verandering. Zoals bijvoorbeeld een vriendschap die in liefde verandert. Die verandering is possitief en deze verandering vinden de meeste mensen minder angstaanjagend. Of sommige liefdes toch.
      “Is er iets?” Draco beweegt zijn hand op en neer voor mijn ogen waardoor ik mijn aandacht op hem vestig. “Je bent precies aan het dagdromen” zijn vinger glijdt over mijn voorhoofd heen. “Een moeilijke dagdroom, je moet niet zo fronsen. Daar krijg je rimpels van” ik ontspan mijn gezicht weer en kijk hem met een belachelijk lachje aan. Vriendschap die in liefde verandert, is dat de verandering die ik nu door maak? Is mijn vriendschap voor Draco verandert in liefde? Waarschijnlijk wel, maar ik wil niet. Wat als onze vriendschap hierdoor breekt? Ik wil hem niet kwijt. “Je bent nog steeds aan het dagdromen” Draco zet zich naast me op de grond neer. “Over wat denk je?”
      “Niets, niets” een onschuldig glimlachje siert mijn gezicht. “Hebben we nog huiswerk voor Toverdranken?” ik probeer het onderwerp te veranderen.
      “Niet dat ik weet. Hey,” Draco pakt mijn onderarm vast, “wil je het me niet vertellen? Want je weet dat je altijd alles tegen me mag zeggen. Je bent mijn beste vriendin”
      “Ik weet het, maar het is niets belangrijks”
      “Zeker? Want je was daarnet wel aan het fronsen”
      “Ik ben heel erg zeker” ik kijk recht in zijn storm grijze ogen. Zijn prachtige, storm grijze ogen. De vriendschap die ik voor Draco voelde is zeker omgeslagen in liefde. Ik voel hoe er iets tegen de binnenkant van mijn maag botst. Niet één maar meerdere keren. Zijn dit nu de figuurlijke vlinders? De vlinders die in je buik rond zweven als je verliefd bent? Enkel al door die persoon aan te kijken? De plek waar Draco’s hand mijn onderarm raakt begint langzaam warmer te worden, geen hitte maar een aangename warmte. Ik wil dan ook dat zijn hand daar zo lang mogelijk blijft liggen. Eén simpele aanraking van hem doet mijn hele lichaam tilt slaan.
      “Sky?” ik knipper een paar keer met mijn ogen en schud met mijn hoofd. “Je was het weer aan het doen, je bent echt zeker dat het niets is?” zijn ogen staan bezorgd.
      “Ik ben heel zeker dat er niets is, ik ben gewoon een beetje moe denk ik”
      “Misschien moet je dan gaan slapen?” Draco trekt zijn wenkbrauw op zoals enkel hij dat kan.
      “Dat is een goed idee” ik werp een blik op de klok, die half elf aan geeft. “Tot morgen?” langzaam sta ik recht. Mijn spieren voelen een beetje stram aan. Iets wat logich kan zijn als je twee uren in dezelfde positie gezeten hebt op de koude vloer.
      “Tot morgen” ook Draco staat recht, zet één stap in mijn richting en drukte zachtjes een kus op mijn wang. “Slaapwel” met een glimlach rond zijn lippen wandelt hij de kamer door en verdwijnt door de deur die naar zijn slaapkamer leidt. Ik hef mijn hand op en raak mijn tintellende wang aan. Een warm gevoel verspreidt zich door mijn hele lichaam. Het was een simpele kus, niet meer dan dat. Een kus op de wang, zoals je andere mensen ook wel geeft. En toch was het iets wat me gek maakte. Ik wil meer, ik wil mijn lippen op die van hem drukken. Ik wil zijn armen rond me heen, ik wil me veilig voelen in zijn armen. Ik wil hem.
      “Sky?” verbaasd draai ik me om en kijk in het opgewekte gezicht van Faith. “Wat doe jij hier nog? Moet jij niet gaan slapen?”
      “En jij dan?” grijnzend kijkt ze me aan, de kamer wordt enkel verlicht door het haardvuur maar toch merk ik dat er zich een rode blos op haar wangen bevind. “Oh, laat me raden. Blaise?” aangezien ze niets zegt maar haar wangen enkel roder worden heb ik door wat er aan de hand is. “Was het leuk?” ze knikt. “Dan is het goed”
      “Was jouw avond leuk?” ik knik. “Dan is het goed” herhaalt ze mijn woorden. Ze heeft geen enkel idee hoe goed mijn avond was.

Hey! Het bleek dat ik nog drie delen inactief had staan. Dus hier, een nieuw deeltje (: Ik beloof jullie dat ik, ooit, dit verhaal ga afschrijven. Beloofd!