*22: Twisted

De uren werden dagen, de dagen werden weken. En traag glipte er een maand voorbij zonder dat er enig antwoord kwam van Villa Malfidus. Draco leek even snel weg te glippen. Langzaam gleed hij weg in een soort eenzame, niet-reagerende staat. Hij leek zich niet bewust van mijn vingers die s'avonds laat afwezig door zijn haar woelden. Of van mijn armen rond hem. En dat nu de paasvakantie voor de deur stond. Ik probeerde mezelf vast te klampen aan de rand van bewustzijn, ik wilde er niet even lam bij lopen als draco. Zeken niet nu het plan met Harry helemaal werkte en hij een oplossing aan et zoeken was voor mijn "probleem". Het was idioot, maar het was een manier om dichter bij hem te komen. Alleen zo leek ik zijn perfect geheimgehouden zwakke plek te ontdekken. Op een avond, toen we aan het wandelen waren bij het Grote meer, greep hij mijn hand. Het was zover, wist ik. Mijn hart bonsde in mijn keel en ik kon nu al niet wachten tot ik nog een uil kon sturen met nieuws naar Villa Malfidus.
'Natasha,' Begon hij 'Ik denk dat ik de oplossing heb voor je probleem.' Ik keek hem met mijn meest verwachtingsvolle blik aan. Hij staarde naar de grond.
'Ik heb het al gevraagd, alles is in orde.' Ik knikte.
'Wat dan? Je maakt me nieuwsgierig.' Zei ik snel. 'Schat.' voegde ik er vlug achteraan, gewoon voor de vorm.
' Je kan bij mijn peetvader komen. Ik ga er van de vakantie ook heen. Hij vind het geen enkel probleem. Alsjeblieft kom met me mee.' Ik haalde even snel adem. Dit had ik niet verwacht, eerder een soort: 'Ik hou van je en ga je vader elkker zeggen datie zich er niet mee moet moeien' soort reactie.
'Ik..' stamelde ik. Het was niet de eerste keer dat ik volledig van de kaart was door hem, maar dit sloeg alles.
'Ik weet niet wat ik moet zeggen.' Hij greep mijn hand steviger vast.
'Zeg ja. Sirius wil je dolgraag ontmoeten. Ik wil je dolgraag voorstellen. Volgende week begint de vakantie. Pak je spullen en kom mee met me.' Ik knikte, ik wist niet wat ik anders kon doen. Hij glunderde.
'Ik hou van je.' Hij gaf me een kus op mijn wang, had hij misschien door dat ik huiverde telkens als hij mijn mond kuste.
'Schatje, ik ben moe. Ik wil graag naar bed..' zei ik dan stilletjes. Het was tijd om een briefje te versturen. Langzaam begonnen we richting kasteel te lopen, hij liep mee tot aan de muur van zwadderich, en liet me toen alleen, na me een kus gegeven te hebben.
Draco stond me op te wachten en keek me opeens anders aan dan hij de afgelopen maand had gedaan.
'Je weet dat ik het maar niets vind.' zei hij, hij leek gekwetst.
'Je praat weer.' constateerde ik. Hij knikte vaag naar me en liep toen opeens naar de leerlingenkamer. Hij ging in de hoek van de zetel zitten en legde zijn hoofd in zijn nek. Verslagen ging ik naast hem zitten. Iedereen was al naar bed. Had hij op mij gewacht?
'Ik hou van je.' Fluisterde ik zacht. Hij stak zijn hand uit en gaf Hope aan mij, hij had haar de hele dag bij gehouden. Blij me te zien sprong ze recht op mijn knie en keek me beschuldigend aan. Hij snoof.
'Weet je zeker dat ik niet van Potter houd?' Vroeg hij me onzeker. Tranen sprongen in mijn ogen.
'Hoe kun je dat zeggen? Ik doe dit toch voor ons. Dat weet je!' Mijn ogen liepen net niet over.
'Je gaat veel te makkelijk met hem om. je gaat deze vakantie naar zijn 'familie'. Denk je dat ik het niet wist? Ik hoorde jullie praten in de gang!' Hij stoof recht.
'draco, ik..' Mijn verdediging was kapot. Ik wilde niet dat hij dit dacht, maar hoe kon ik het hem zeggen?
'Ik hou van je.' fluisterde ik.' Je weet dat ik van je hou.' Had hij hier de afgelopen maand mee gezeten? Twijfelde hij aan mij? Aan ons?
Hij schudde zijn hoofd en hield zijn handen over zijn oren, een teken dat hij het niet wilde horen. Toen draaide hij zich om, ik wist wat er zou komen. Hij wilde niet zien hoe hij mijn hart zou breken. Zijn woorden bewezen het.
'Ik kan dit niet meer Natasha. Ik...' Hij zuchtte diep. 'Ik wil dit niet meer. het is over.' Ik hield net mijn gegil in, ik wilde niemand wakker maken.
'Dat meen je niet. Je houd van me, Draco, dat weet ik! Kijk me aan!' Ik was opgestoven, Hope hing hopeloos aan mijn broek vast, en rende naar hem. Mijn hand bereikte zijn schouder en hing er slap op.
'Kijk me aan.' Ik wilde het gillen. Hij schudde zijn hoofd.
'Ik zal je vader deze vooruitgang laten weten, juffrouw Vilijn.' Dit was het einde. Mijn leven leek in te storten en ik deed alle moeite om niet op mijn knieën te vallen. Huilend pakte ik Hope an mijn been en wachtte tot hij weg was, daarna viel ik pas voorover. Niemand had gezien dat uitgerekend hij was die me gebroken had.

een week later

Mijn koffer lag ingepakt op bed, mijn zakdoek erboven. Mijn toverstaf zat in mijn laars en Hope zat voor het eerst in een zakje, gemaakt van oude jeansstof. ze leek het heerlijk te vinden.
'Kom meisje, we vertrekken.' Voorzichtig hing ik het zakje over mijn schouder. Eventjes kwam ze kijken, tot ze doorhad dat ik begon te bewegen. Ik tilde de hutkoffer van het bed en liep de kamer uit.
Halverwege in het kasteel kwam ik draco tegen, ook hij had zijn hutkoffer gepakt, en dat verbaasde me.
'Waar ga jij naar toe?' Vijandig, alsof ik degene was die hém gekwetst had, keek hij me aan.
'Ik ga naar huis, deze vakantie.' Ik schork en tranen sprongen in mijn ogen.
'Heeft Hij je wél uitgenodigd? Jij mag naar huis?' geshockeerd keek ik hem aan, en hij knikte ook nog. Ik wende mijn blik af.
'Veel plezier dan, zou ik zeggen.' Ik greep mijn koffer en liep verder, Harry zou me opwachten aan het perron.