5

Gwenvive pov

‘Maar hoe?’ fluistert Ron. ‘Het is allemaal 50 jaar geleden begonnen’ begint mam haar verhaal.’ik was de eerste en enige dochter van de toenmalige koningin van Devain, een koninkrijk tussen Narnia en onze wereld in. Er was vrede en rust, ik kon als heks naar zweinstein. Werd in Griffoendor ingedeeld, daar leerde ik je vader kennen. Om een langverhaal even iets korter te maken zal ik die jaren even kort samenvatten. Het was liefde op het eerste gezicht, we draaide er allebei een jaar of 5 omheen en uiteindelijk zijn we samen gekomen en naar mijn ouders gegaan. Mijn moeder was in de 5e jaren dat ik op zweinstein zat overleden en dan vervalt gelijk ook de positie van de koning, deze is dan niks anders meer dan een troonbewaarder. Minister zouden we het in ons land noemen. Jullie vader is zoals jullie weten van lage afkomst, maar dat stoorde mij totaal niet. Mijn vader, jullie opa, wel. Hij zei dat ik moest kiezen tussen het koninkrijk en Arthur. Ik koos Arthur, ik was jonge en verliefd. Ik brak alle banden met Devain en vluchtte naar het Nest, dat was het enigste dat jullie vaders ouders hem hadden en konden nalaten. Voor mij was het perfect, we hadden een simpele bruiloft met een groep vrienden van school gewoon hier in de tuin. Binnen 3 maanden was ik zwanger. Mijn geluk kon niet meer op, ik had een geweldige man, een geweldige zoon en een prachtig leven. Nooit heb ik spijt gehad van mijn beslissing om Devain te verlaten, tot Gwens 2e verjaardag. ’S Avonds stond mijn vader ineens op de stoep, geschrokken door zijn verschijning liet ik hem binnen. Hij vertelde me dat mijn nichtje was vermoord door hij die niet genoemd mag worden. Ja ook daar kennen we zijn naam, zijn moeder was een van ons. Ook hier in deze wereld leefde we in oorlog met hem. Maar met de dood van mijn nichtje had Devain geen troonopvolgster meer. Hij eiste de eerst geboren dochter. Ik weigerde, jullie vader was vechten met de Orde tegen de steeds grotere groep dooddoeners. Hij dreigt Devain in handen van hij die niet genoemd mag worden te laten vallen en hem bij hem aan te sluiten. Ik zij dat hij moest doen wat hij niet laten kon. Op dat moment kwam jullie vader met de orde binnen, geschrokken door de verschijning van zijn schoonvader trok hij gelijk zijn toverstok. Mijn vader deed het zelfde. De orde die voornamelijk uit onze vriendengroep bestond snapte niet wat de troonbewaarder van Devain in mijn keuken deed, en al helemaal niet waarom jullie vader zo agressief tegen hem deed. Hij bevoel me iedereen weg te sturen, uit angst voor zijn harteloosheid en kracht deed ik dat. Hij dreigde al mijn zonen van jongst naar oudste te martelen en te doden net zo lang tot ik mijn eerst geboren dochter afstond aan hem. Weer weigerde ik. Hij vervloekte Arthur vanuit het niets en sloeg mij in me gezicht en liep de trap op. Naar Rons kamer. Met zijn toverstok op het bedje gericht gaf hij me nog een kans. Deze keer stemde ik met pijn in mijn hart toe. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen dat hij een van mijn kinderen iets aan zou doen. Maar ik had een geluk, een hoop om haar ooit nog terug te zien, hij zou haar niet doden wat anders zou er geen troonopvolgsters meer zijn. Ik wist dat ik haar ooit nog terug zou zien. Mijn vader haalde Arthur uit zijn vervloeking en liet ons een halfuurtje afscheid van haat nemen. Het laatste dat ze tegen me zei, nadat we in het kort hadden verteld waarom ze met opa mee ging, is dat ze terug zou komen, om ons allemaal te zien. Na 2 dagen te hebben gehuild, hebben we ons verdriet weg gestopt en zijn met moeite verder gegaan met ons leven. Tot vandaag hebben we nooit iets van haar gehoord, en al die tijd heb ik me aan de hoop die ik had vast gehouden. Ik weet niet wat er met Gwen in Devain is gebeur en hoe mijn vader haar heeft behandelt, maar ik ben blij dat ze weet bij ons is’. Besluit mama haar verhaal. Iedereen heeft met open mond zitten luisteren. Ik ook, ik kende de globaal versie, ik wist van de dreiging en van de vervloekingen, dat deed me niks Opa loog vaak tegen me en was zo harteloos als het maar zijn kan, nooit heb ik me kunnen in beelden hoe het voor mama moest zijn geweest,daarom viel het me zwaar om dit verhaal uit haar oogpunt te horen. ‘Gwen’ haalt pap me uit mijn gedachte ‘wil je ons vertellen wat er met je op Devain is gebeurt?’. Iedereen kijkt me verwachtingsvol aan. Ik knik.