Hoofdstuk 1

De eerste schooldag.

Lily’s POV

‘Edward! Alice! Shiet nou op! Jullie zijn echt de sloomste vampiers die ik ken!’ gil ik onder aan de trap. Het volgende moment staat mijn broer naast me. ‘Ik ben een vampier, klopt, maar niet doof’ lacht hij. Ik lach met hem mee, zoals altijd. Een windvlaag blaast een oranje krul in mijn gezicht als mijn zus Alice zich bij ons voegt. ‘Vrolijk deze ochtend zie ik’ zegt ze, nu aan aangestoken door ons gelach. ‘Nogal’ zegt Edward, terwijl ik de krul weer achter mijn oor stop. ‘Vandaag zie ik Luna weer!’ zegt ik enthousiast. ‘Maar je hebt haar gisteren nog gezien’ zegt mijn moeder Esme terwijl ze de kamer in komt lopen. ‘Ja, maar ze komt bij ons in de klas, en dat is gewoon ZO gezellig!’ roep ik uit.

Ik heb erg uitgekeken naar onze eerste dag op dezelfde school. Ze zat eerst op school in het reservaat, maar komt nu naar Forks High. We zijn al 3 jaar bevriend, heel goed bevriend zelfs, wat sowieso niet vaak voorkomt tussen een vampier en een weerwolf. Maar nu we op dezelfde school zitten, gaan we elkaar nog vaker zien! Ik viel hier mijn familie al de hele week mee lastig, maar gelukkig waren ze heel geduldig.
‘Ik weet het liefje, veel plezier!’ zegt Esme, terwijl ze me een kus op mijn voorhoofd geeft, en daarna hetzelfde bij Alice en Edward doet. ‘Tot vanmiddag!’ roep ik haar na, terwijl we naar de garage rennen en in Edward’s Volvo stappen. Edward start, en met Alice naast zich en mij op de achterbank rijden we met 90 kilometer per uur de garage uit, ons normale tempo.

‘Hoelaat heb je met Luna afgesproken?’ vraagt Alice onderweg. ‘Half 9’ antwoord Edward net iets sneller dan ik. ‘Sirieus Edward, is het zo moeilijk om even niet in mijn hoofd te zitten?’ vraag ik, terwijl ik een mislukte poging doe hem boos aan te kijken in de achteruitkijkspiegel. Alice begint te lachen. ‘Ja, jouw gedachten zijn ook ZO interessant!’ zegt Edward sarcastisch. ‘Alles waar jij de afgelopen 5 dagen aan hebt gedacht is school en je hondje!’ voegt hij eraan toe.

Dan doen ze altijd! Alleen omdat mijn beste vriendin een weerwolf is, geven ze haar bijnamen die allemaal wel iets met hond te maken hebben. Ik geef een keiharde trap tegen de achterkant van zijn stoel, waardoor hij naar voren schiet en de stoel gevaarlijk hard kraakt. Nu kan Alice het helemaal niet meer houden en giert van het lachen. Edward zet zijn stoel recht, kijkt me aan via de spiegel en begint ook weer te lachen. ‘Morgen ga je maar lekker lopen, als je toch alleen maar mijn auto sloopt!’ ‘Ha! Alsof je dat ooit zou doen!’ lachte ik. Edward was altijd veel te bezorgt over me, en daar plagen we ham vaak mee. Hij kan er wel om lachen…meestal. ‘Vind je het gek? Jij bent de meest onhandige persoon die ik ken! Jij zou op weg naar school nog gewond raken.’ Die uitspraak leverde hem nog een trap in zijn rug op.

10 minuten en nog 3 trappen later kwamen we op het schoolplein aan. Edward parkeerde tussen een busje dat nodig gewassen moest worden, en een Audi die een goede wasbeurt waarschijnlijk niet eens zou overleven, en we liepen het schoolplein op. De starende blikken. De starende blikken waar ik zo aan gewent ben. Zo raar was het ook niet, want we waren ongetwijfeld de interessantste leerlingen van Forks High, maar ik had verwacht dat iedreen nu wel gewend zou zijn aan onze aanwezigheid.
Met een opperbest humeur en mijn tas vol gloednieuwe schoolboeken liep ik voor mijn familie uit op zoek naar Luna. Op weg naar een nieuw schooljaar!