0.3

Meeting new people is hard

Catharine Elisabeth Moore

Na een rit van ongeveer 5 uur komen we aan in het dorpje Holmes Chapel waar mijn nieuwe "ouders" wonen. Derek kijkt goed om zich heen om het goeie huis te vinden en ik hoor de navigatie zeggen 'Bestemming bereikt.' Derek doet de navigatie uit en zegt:'Aah, hier is het.' Ik kijk naast me en zie best wel een leuk huis. Ik doe de auto deur open en stap naar buiten. Derek staat al op me te wachten en samen lopen we naar de voordeur. Hij belt aan en ongeveer één seconden later gaat de deur al open.Ik zie een vrouw staan met mooi zwart haar en groen/blauw ogen. Ze schudt ons allebei de hand. 'Hoi, ik ben Anne Styles. Jij bent vast Catharine?' Ik zucht. 'Cat alleen is goed.' Ze knikt en vraagt: 'Kom gezellig binnen, het is zo koud buiten.' We lopen met z'n drieën naar binnen en ik zie allemaal foto's hangen. Opeens schiet mij een vraag te binnen. 'Heeft u eigenlijk kinderen?' vraag ik aan Anne. Ze lacht en gaat op de ban zitten. 'Noem me gewoon je. U klinkt zo oud. En op je vraag. Ja, ik heb kinderen.' Dus ik moet met meer kinderen samenleven. GREAT!'Hoeveel?' Ze houdt twee vingers omhoog. 'En ze heten Gemma en Harry.' Ik kijk om me heen, maar ik zie nergens iets liggen wat er op moet lijken dat hier kinderen wonen. Volgens mij heeft Anne mijn zoekende blik gezien, want ze zegt:'Ze wonen allebei niet meer thuis.' Dat verklaard een hoop. 'Hoe oud zijn ze dan.' floept er uit mijn mond. 'Gemma is 20 en Harry is 17' Ik kijk haar verbaasd aan. 17 jaar en dan het huis al uit. Wow! Ik vraag haar de maar niet over, want misschien is dat hier wel heel normaal en dan sta ik voor schut. Na ongeveer een halfuur besluit Derek weer terug te gaan.Eerst haalt hij alle dozen uit de auto en zet ze binnen neer. Het is weer zo emotioneel afscheid als met mijn tante. Ik zwaai het uit totdat ik hem niet meer zie. Hello new world