0.1

'Moving away is always difficult'

Catharine Elisabeth Moore

In mijn dromen scheur ik al mijn posters van de muren en gooi ik alle dingen kapot. Dan ben je sneller klaar, maar dan moet je ook nog rommel opruimen en daar heb ik geen zin in. Dus heb ik besloten alles gewoon netjes in de dozen te doen. Na het overlijden van mijn ouders een jaar geleden heb ik bij mijn oom en tante gewoond, maar ze hebben het te druk dus hebben ze besloten - zonder mij iets te vragen - dat ik maar naar een pleeggezin moet. Een pleeggezin... Heb ik net alles weer op orde, komen zij met het "leuke" idee om mij naar zo'n gezin te sturen. Ik heb weer vrienden, maar het belangrijkste: ik ben over de dood van mijn ouders gekomen. Mijn tante is er altijd voor me geweest, ze was zelf ook verdrietig en samen gingen we in therapie.
'Catharine, ben je al klaar? Derek staat op je te wachten.'
Één ding dat ik aan mijn tante haat, is dat ze me Catharine noemt. Derek is mijn oom en hij brengt me naar het pleeggezin.
'Ja, alleen nog een doos dicht doen,' roep ik terug. Voordat ik de doos dicht doe, zie ik nog een stel papieren op mijn bureau liggen. Snel pak ik de bladen van mijn bureau en stop het in de doos. Ik pak een doos op en loop moeizaam naar beneden. Terwijl ik dat doe, kijk ik naar de muur en zie allerlei foto's hangen. Mijn ouders en ik hangen er ook tussen. Ik voel de tranen al weer branden, maar ik slik ze in. Als ik eenmaal benden ben, zet ik de doos snel neer.
'Wil je misschien de andere dozen halen, want ze zijn zo zwaar?' vraag ik met hondenogen aan mijn tante. Ik weet dat ze daar niet tegen kan. 'Oké.'
En voordat ik het weet heeft ze alle dozen al benden neergezet. Derek komt naar binnen en begint alle dozen in de auto te tillen. In die tijd neem ik afscheid van mijn tante. Bij ons allebei stromen de tranen over onze wangen. Opeens hoor ik Derek roepen. 'Nou, doei dan maar,' zeg ik droog waardoor we allebei in de lach schieten. Ik stap de auto in en sluit de deur. Opeens gaat het raampje open en ik kijk geschrokken op. 'Ik deed hem open, rustig maar,' hoor ik Derek lachend naast me zeggen.Haha, heel grappig.. De auto begint te bewegen en ik zwaai naar mijn tante totdat ik haar niet meer zie en ga weer goed zitten. Let's go!


Eerste hoofdstuk sucks...