8.5 Justin Drew Bieber

De vlucht naar Belfast lijkt echt eeuwig te duren. Zeker omdat er helemaal niemand is om mee te praten. Geen internetverbinding en de oudere man naast me lijkt helemaal op te gaan in zijn tijdschrift. Vervelend vergrendel ik mijn Iphone en ontgrendel ik hem dan weer opnieuw. Dit heb ik al zo´n honderd keer herhaald en ik maak mezelf er helemaal gek mee. Natuurlijk heeft ze niks terug gestuurd. En al had ze het wel gedaan, dan zou ik het hier niet kunnen ontvangen. Ik schrik wanneer de oude man ineens begint te praten. Eerst heb ik niet door dat hij het tegen mij heeft. Dat wordt me pas duidelijk als hij zijn hand op mijn schouder legt en er even in knijpt. ´Ja jongen´, kan ik hem horen mompelen. ´Meisjes zijn ingewikkelde wezens´. Ik weet er een klein glimlachje uit te persen en kijk hem aan. ´Daar weet u zeker alles van´. ´Reken maar, reken maar´, is zijn antwoord. Hij draait zijn hoofd weer naar het raampje en laat mijn schouder na een bemoedigend klopje los. In elk geval krijgen we geen eindeloze verhalen over wilde avonturen met vrouwen te horen en ik zucht even. ´Maar niet zo bedroefd´, zegt hij dan weer. ´Als ze echt bij jou hoort weet ze dat zelf ook. Dan komt ze wel weer terug´. Even maakt mijn hart een sprongetje en ik besef dat deze man misschien best een gelijk kan hebben. ´Denkt u dat echt?' 'Natuurlijk', beantwoordt hij mijn vraag. 'Maar soms liggen de dingen anders dan je denkt. Is ze misschien toch niet de ware'. Waarschijnlijk merkt hij mijn teleurgestelde gezicht al snel op. 'Dan komt er snel weer een nieuw iemand die alles doet veranderen'. Hij lacht even zacht en kort. 'Maar aan jou teleurgestelde blik te zien ben je er van overtuigd dat jullie voor elkaar gemaakt zijn'. Ik knik wild en hij knipoogt. 'Ik heb een paar onmogelijke dingen van haar gevraagd en daarna natuurlijk al wel mijn excuses aangeboden. Denkt u dat ze me kan vergeven', vraag ik. Werkelijk, ik heb geen idee waarom ik dit allemaal aan deze man vertel. Maar hij lijkt erg slim te zijn en ik kan de antwoorden die hij geeft wel begrijpen. Misschien dat als hij me vertelt dat alles weer goed kan komen ik er zelf ook weer in kan geloven. Niet dat ik nu alle moed heb opgeven. 'Jongen als ik in jou ogen zie hoeveel het je spijt en hoeveel pijn je ervan hebt weet ik zeker dat ze het je gaat vergeven. Misschien wel sneller dan je zelf denkt'. Is deze man een soort waarzegger of iets in die richting?
Aan het eind van de vlucht tikt hij nog een laatste keer op mijn schouder nadat we de rest zwijgend naast elkaar hebben gezeten. 'Zou ik misschien een handteking van je mogen voor mijn kleindochter?' Mijn mond valt een stukje open van verbazing. Al die tijd wist deze man gewoon tegen wie hij zat te praten en ik had het niet eens door. Ik glimlach kort en pak de pen en het papiertje aan dat hij me wil geven. Snel zet ik er een handtekening op. 'Wat is haar naam', vraag ik. 'Ali', antwoordt hij en ik voel dat mijn hart een tel overslaat. 'Alix', vervolgt hij dan. For Ali. ps: if you ever have a problem. Ask your grandpa for help. De man lacht en geeft me een hand nadat we allebei opgestaan zijn. 'Bedankt voor alles', stamel ik nog steeds een beetje overdonderd. Ookal heb ik geen idee waarom. 'Graag gedaan Justin'. Hij knijpt kort in mijn hand en laat dan los om zijn weg het vliegtuig uit te maken. Als ik mijn koffers heb loop ook ik naar de uitgang.
Zodra ik mijn Iphone van vliegtuigmodus haal maakt hij verschillende geluiden van ontvangen berichten. 1 nieuw bericht van Ali Carter, lees ik van mijn scherm.

Sorry dat ik gister niet geschreven heb. Druk druk druk met verschillende dingen. De pony`s, school, dansen. Ja, ik ben weer krukloos dus eindelijk kan ik weer andere dingen doen als thuizitten. Dus sorry als jullie me daardoor soms een beetje moeten missen. xx