Verlies - 61

“Hmm, goed dan”, knikte de vuurheer. “Ik zal nadenken over uw aanbod. Intussen zou ik Lizzie graag even alleen spreken.” Yue aarzelde. Ik draaide me om en keek me smekend aan.
“Goed dan, even”, stemde ze in. “U kunt dat lokaaltje gebruiken.” Ze wees op het kleine lokaaltje waar ik ook al met de admiraal had gesproken. Ik knikte en liep erheen, voor de vuurheer kon protesteren.

“Waar wilde u me over spreken?”, vroeg ik kalm, eens de vuurheer de deur achter zich dicht had gedaan.
“Waarom stel jij de prinses een compromis voor? Zonder mij eerst te vragen of ik daar akkoord mee kan gaan?”, vroeg hij verontwaardigd.
“De prinses weigerde alle watermeesters te laten gaan”, zei ik kalm. “Maar ze zag wel in dat ze niet zomaar kon weigeren. Ze heeft lang geaarzeld wat ze zou doen. Ik heb haar het compromis voorgesteld in de wetenschap dat degenen die hier zouden blijven geen enkel gevaar zouden vormen voor de vuurnatie. Bovendien kon ik zo haar vertrouwen verder winnen.”
“Maar dat vertrouwen is nu niets meer waard, we kunnen beter de stam overnemen.”
“U heeft in uw brief beloofd dat u dat niet zou doen”, zei ik zacht. “U zult zich aan uw woord moeten houden. Als u nu iemand kunt bedriegen, zouden uw mannen bang kunnen worden dat u hen ook kunt bedriegen.”
“Ik laat de stam niet zomaar achter, niet zonder iemand die hier alles in het oog houdt”, siste hij.
“Laat mij hier”, zei ik kalm. “Het zal een tijdje duren, maar ik ben er van overtuigd dat ik het vertrouwen van de prinses opnieuw kan winnen. Geef me een maand. Als ze me dan nog niet opnieuw begint te vertrouwen, kunt u nog steeds iemand anders sturen.”
“Dan kan ik beter nu iemand anders hier laten.”
“Ik denk niet dat dat een goed idee is”, zei ik eerlijk. Maar ik vervolgde met een leugen: “Ik ken de prinses intussen, met haar sterke en zwakke kanten. Ze is ontzettend aardig, eens je haar vertrouwen gewonnen hebt. Maar ze is niet naïef. Ik heb ontzettend veel toneel moeten spelen om haar voor me te winnen. Het was vooral in het begin behoorlijk moeilijk. Nu zit ik eindelijk goed in mijn rol. En ik weet intussen wel ongeveer hoe ik haar voor me kan winnen. Ik heb daarnet niet zonder reden staan smeken of ze me niet wilde vergeven.”
“Goed dan, een maand”, bromde de vuurheer. “Maar als ze je dan nog niet terug begint te vertrouwen neem ik de stad in.”
“Zoals u wenst, heer Azlaï”, knikte ik.
“Maar hoe moet ik aan de prinses presenteren dat je hier blijft?”
“Misschien als een soort van tussenpersoon die brieven stuurt en ontvangt”, stelde ik voor.
“Goed dan”, gaf de vuurheer toe. Hij liep het lokaaltje weer uit, en ik volgde hem. Yue keek me aan. Ik glimlachte kort, voor ik mijn rol weer opnam.