It's him, it's really him! [BK]

Too Valerie!! Hope you like it ^^

*Valerie POV*

Ik sluit de badkamerdeur achter me en wandel rustig naar de fotostudio. Snel kijk ik of alles goed staat. Dan loop ik terug naar boven, naar de keuken. Ik pak een zak chips die ik omgiet in een kom, dan een fles cola en 4 glazen, deze zet ik op een dienblad en loop er mee naar de living. Het dienblad zet ik neer op de salontafel, ik kijk rond alles ziet er goed uit. Om mezelf bezig te houden neem ik een kussen uit de zetel en klop het wat op. Dan gaat de bel. Ik haal diep adem, langzaam als in slow motion loop ik naar de deur. Ik zie mijn hand naar de deurklink reiken, stevig pak ik hem vast en ik doe open. ’Hey’ zegt de grootste van de 4.
Ik bevries, hij is nog mooier in het echt. Mooier dan in de duizenden dromen die ik over hem heb gehad. Vanbinnen gil ik het uit, maar ik moet mij cool houden. ’Hey’ antwoord ik. Ik merk dat mijn stem beeft en hoop dat ze niet merken. ’Kom binnen’ zeg ik en ik ga een stap opzij zodat ze doorkunnen. De rest zegt mij ook gedag en ik wijs hen waar ze kunnen wachten. ’Schenk maar wat in als je zin hebt. Bedien jezelf.’ Voor ik de deur uitwandel, zie ik hen gretig aanvallen op de chips. Ik kan het niet helpen een lachje te laten ontsnappen. Dan loop ik naar beneden om mijn camera te halen. Als ik terug bij de jongens ben zie ik dat de cola al bijna op is en dat er chips op de grond ligt. Bill zit op zijn knieën en doet alle moeite om alles op te rapen. ’Laat maar, dat ruim ik straks wel op.’ Ik ben wel lichtelijk geïrriteerd, dat was net een nieuw tapijt. Maar langs de andere kant ben ik gecharmeerd, hij had evengoed alles kunnen laten beginnen.
’Dus wat moeten we doen?’ vraagt Gustav.
’Uit de kleren?’ grapt Tom.
’Ik had iets meer stijlvol in gedachten eigenlijk, als je het niet erg vindt’ antwoord ik. Al zou ik er natuurlijk niets op tegen hebben Bill zonder kleren te zien. Ok gedachten bij je werk houden Valerie. ’Ik dacht eraan hier eerst wat spontane shots te maken. Om daarna in de studio verder te gaan, met de aparte foto’s en de groepsfoto.’
’Ok, jij bent de expert’ zegt Tom. Je kijkt hem wat geïrriteerd aan en hij likt aan zijn piercing. Ook dat nog. Snel pak ik mijn camera en begin foto’s te trekken. De jongens zitten als verstijft, ’Je mag wat natuurlijker doen hoor’ zeg ik lachend. Na een kwartiertje gaan we naar beneden. Ik wijs hen waar ze zich kunnen omkleden. Gustav is als eerste klaar dus ik begin al maar met zijn solofoto’s, dan volgen Georg en Tom. Als laatste komt Bill. ’Wil je je arm iets meer naar links doen? Links. Zo. Wacht’ ik loop naar hem toe, Neem zijn arm vast om hem in de juiste positie te leggen. Zodra mijn hand zijn huid raakt, voel ik een spanning. Vanbinnen voel ik alles kriebelen, ohnee denk ik. Dit mag niet. Snel loop ik terug naar mijn camera en ga ik verder.
Als alle foto’s gemaakt zijn, gaan de jongens meteen door. Met pijn in het hart neem ik afscheid van Bill. Ik sluit de deur achter hun en zak dan met mijn rug tegen de deur naar beneden. Stom stom stom, waarom heb ik niet tegen hem gepraat? Waarom heb ik hem niet gevraagd te blijven. Ik weet niet hoelang ik daar al zit als ineens de deurbel gaat. Ik krabbel overeind en doe open. Mijn mond valt open als ik zie wie daar staat. Bill!! ’Euhm ik ben mijn jas vergeten, mag ik even binnenkomen?’ ’Tuurlijk’ kan ik er net uitbrengen. Samen met hem loop ik naar beneden, naar de fotostudio. Meteen ziet hij de jas liggen en loopt er naar toe. Nu moet ik iets zeggen, maar wat? ’Ik..’ ’Ja’ vraag ik, meteen de kans vastgrijpend om met hem te kunnen praten. ’Eigenlijk ben ik niet teruggekomen voor mijn jas’ zegt hij en hij kijkt naar beneden. ’Nee?’ vraag ik bijna niet hoorbaar. ’Nee.’zegt hij en hij komt dichterbij. Waarom dan?’ vraag ik nog steeds nauwelijks hoorbaar. Hij staat nu recht voor me en ik kijk omhoog. Dan buigt hij naar voren en drukt zijn zachte lippen op de mijne. ’Dat wou ik al doen, vanaf het eerste moment dat ik je zag:$’ zegt hij…