# Twenty Seven.

Voorzichtig klop ik op de deur bij Snape. ‘Binnen.’ word er met een kille stem van achter de deur geroepen. Snel gooit Marilyn de deur open en stapt de kamer binnen. Vlug sluit ik de deur achter me en ga naast Marilyn op een stoel zitten. ‘Wat is er aan de hand, dames?’ vraagt hij met een kille stem. ‘Nou, eh…’ stamel ik terwijl ik mijn mouw opstroop. ‘Wat doet u?’ ‘Hier.’ zeg ik en laat mijn linkerarm zien. ‘Ah, nou…’ begint Snape voordat alles zwart word voor mijn ogen.
‘Wat is er gebeurd…’ vraag ik duf als ik wakker word en zie dat ik op mijn bed lig. ‘Je… Je hebt Snape geprobeerd aan te vallen, Brooke. Dat is er gebeurd. Toen het je niet lukte, ben je naar het verboden bos gerend. Ik probeerde je te stoppen, maar het lukte niet.’ zegt Marilyn. ‘Hoe kan het dat ik hier dan weer lig? En wat is er met Snape gebeurd?’ vraag ik. ‘Volgens mij ben je vannacht terug gekomen, en met Snap is alles goed, hij had de spreuk afgeweerd. ‘Maar ik herinner me er niets meer van?’ zeg ik bedenkelijk. ‘Dat kan, het was ook een rare dag gisteren.’ zegt ze. ‘Ga nu maar slapen…’