OO2 • Heaven

God zeg. Kunnen die meiden nou nooit eens even rust hebben? Mads was me net op komen halen en Harry wou even meelopen, waarom weet ik nog steeds niet, maar toen we eenmaal de straat omliepen herkenden wat meiden Harry. Nou ja, wie herkent hem nou niet, ik bedoel, hij valt echt op met zijn awesome haar. Maar dankzij hem en zijn menigte fan meiden waren Maddisón en ik te laat. Fijn. Dat zo dan weer één uur strafcorvee worden, we waren al eens te laat gekomen en bij twee keer te laat was het nablijven, en in ons geval ging dat waarschijnlijk strafcorvee worden. De conciërges kenden ons, maar dan vooral mij, als degene die het plein vervuilden. Niet dat we dat vaak doen hoor, maar als we één keer, echt maar één keer wat op het schoolplein gooiden merkten die vervelende conciërges dat meteen. Heel irritant.
Ik keek opzij naar Maddisón, die nogal snel over het schoolplein liep met een beetje bang gezicht, waarschijnlijk bang voor welke straf we gingen krijgen. Ik zuchtte even. Het eigenlijk wel mijn schuld, nou ja, Harry's schuld. Als hij niet mee was gegaan, hadden Maddisón en ik gewoon door kunnen lopen en waren we optijd, maar nee, meneer wou graag mee en zorgde ervoor dat we zeveneneenhalve straat door werden gejaagd, totdat Harry ons appartementen complex weer binnenvluchtte en ik Maddisón meetrok door een heg, waardoor die menigte ons niet meer volgde. Jáhá, spannend leven? Kuch kuch. Ik vond er niets aan. Alleen dan dat ik dan zulke leuke nieuwe vrienden heb gekregen, daar houdt het denk ik bij op. Sinds kort volgden de paps mij ook regelmatig. Echt dikke hekel hieraan. Ik moest er nog een beetje aan wennen en mijn vriendinnen al helemaal. Ik bedoel, die paps hebben serieus geen leven ofzo, ga Lady Gaga lastig vallen ofzo, niet m'n vriendinnen die m'n tweelingbroer Harry nauwelijks kennen. Oke, Maddisón kende Harry wel goed, maar dat kwam omdat ze almost naast ons woonde. Ze was een super vriendin en kwam bijna elke dag in ons appartement. Maar goed.
Mijn handen hielden mijn ketting vast, mijn nieuwe ketting. Had ik gisteren van Harry gekregen, zomaar, echt héél lief. Je kunt er twee verliefde uilen in zien maar ook gewoon één uil. Ik zag gister als eerste de twee verliefde uilen, waardoor Harry begon te fluiten. 'Wat?' had ik gevraagd. 'Niets..' had hij geantwoord. Hij zou waarschijnlijk ergens iets hadden gelezen dat als je het eerste het liefdes deel ziet, of whatever,dat je dan zelf ook verliefd bent ofzo? Harry is raar. Hij wist dat ik slecht met m'n gevoelens kan omgaan, met de liefde enzo. Ik wist het dus niet of ik verliefd ben of niet, volgens mij was ik niet verliefd, dacht ik. Ik zuchtte en blies tegen mijn bruine haar.
Mads en ik stapten de school binnen. Hoe-zee.. De warme lucht kwam ons tegemoet en de concierge, Franck genaamd, stond voor ons. Met zijn armen over elkaar, zijn blouse helemaal dicht tot bovenaan en zijn enge kleine grijze oogjes op ons gericht staat hij daar, voor ons, gezellig te wezen ofzo. Ik grinnikte even en keek vrolijk naar Franck, die een stuk minder blij terug keek. Zelf ik keek eens opzij, naar Mads, die een stuk minder vrolijk keek dan mij, maar oké, ik was dan zo'n beetje altijd vrolijk.
"Tweede keer te laat, hè dames?" zei Franck pesterig en ik rolde met mijn ogen, "Kijk niet zo brutaal Styles"
"Ik kijk niet brutaal meneer", verdedigde ik mijzelf eerlijk.
"Houd je grote mond dicht", mopperde Franck. Oké, serieus, waarom verzint niemand iets nieuws. Ik bedoel, het is altijd 'houd je mond dicht!' of 'doe niet zo brutaal' en meestal doe ik gewoon niets, ik werd bijna altijd beschuldigt van iets wat niet waar is. Waarschijnlijk dankzij Harry, die heeft geen goede reputatie op mijn school achtergelaten voor de naam Styles. Néé, dat hé-lé-máál niet.

_____________________________________________________
gnegne. nogmaals, kudo's reacties en die zooi maken mij happy & zeg het als er ergens fouten instaan (: x loveyouguys!