~ Hoofdstuk 2 ~

Op het moment dat ik een hap nam van het plantje, gebeurde er iets heel vreemds. Het leek alsof het plantje ontplofte en een bruin sap spoot door de coupe. Binnen een seconde zat ik onder het plakkerige, stinkende sap. Geschrokken sprong ik achteruit, in het haar van Harry.
'Bob, wat heb je gedaan!' verwoed probeerde Harry mij te pakken.
Angstig kroop ik nog verder naar achter. Ik kon er toch ook niks aan doen dat het eten was ontploft? Op dat moment ging de coupedeur weer open. Dit maal stond er een meisje met lang, zwart haar in het deurgat.
'Hoi Harry' zei ze een beetje verbaasd. 'Kom ik ongelegen?'
O...eh...hoi' stamelde Harry verlegen.
'Eh...' zei het meisje ' Nou...ik wilde even dag zeggen...dus..eh...dag hoor'
Met een blos op de wangen schoof ze de coupedeur weer dicht. Harry bleef beduust zitten. Gelukkig vergat hij volkomen dat hij zonet bezig was geweest met het wraak nemen op mij. Hij vond dat zwartehaarwezen wel heel erg aardig... Opgelucht schuifelde ik naar de rand van Harry zijn hoofd en sprong op de bank. Een ander, roodharig meisje, die ook in de coupe zat, zwaaide met haar stok.
'Sanito'
Plotseling was het vieze sap verdwenen. Dankbaar kroop ik naar haar toe en likte haar over haar hand. Het rodehaarmeisje was heel aardig. Glimlachend begon ze mij te aaien. Het Loenameisje kwam naast mij zitten.
'Je hebt vast honger' zei ze met een dromerige klank in haar stem. Ze rommelde in haar zak en haalde er een radijsje uit. Opgewonden sprong ik op en neer. Wat waren deze meisjes toch aardig voor mij!
'Hij lijkt veel op Arnold, vind je niet?' zei het roodharige meisje.
Verrast stopte ik met mijn aanval op het radijsje. Wie was Arnold? Was er nog een andere ukkepulk??