~007~ Greetz from Harry Potter

De houten deur kraakte een beetje toen ze hem opendeed. Aan haar ruisende nachtjurk te horen liep ze naar mijn bed. Een blazend geluid naast m'n hoofd maakte me duidelijk dat ze zojuist de kaars die op mijn nachtkastje stond had uitgeblazen. Langzaam liep ze terug. Ik bedacht me dat het wel erg vreemd was dat ze zomaar onze kamer in kwam totdat ze plotseling stilstond. Ze had toch niet- Een krakend geluid overstemde mijn gedachten. Het matras werdt aan het voeteneind een beetje opgetild en weer neergelegd. Zachte voetstappen liepen naar de deur, die ging krakend open en weer dicht. Terwijl haar voetstappen wegstierven op de gang besefte ik me dat Bellatrix en haar oude dagboek weer herenigd waren. En toen de snaai zoemens langs mijn oor vloog viel ik eindelijk in slaap.

Na een gebruikelijke nacht nachtmerries werd ik weer eens wakker half op de grond. terwijl ik door de kamer keek zag ik dan Malfoy nog aan het slapen was. Nijdig keek ik onder mijn matras, maar mijn vermoeden werd jammergenoeg werkelijkheid. Het dagboek was weg. Met een zucht liet ik me weer in m'n bed ploffen. Dit veroorzaakte alleen zoveel gekraak en stof dat ik hard moest hoesten. Terwijl het stof een beetje optrok zag ik Malfoy hoestend op z'n bed zitten. "Wat bezielt jou?! Vind jij het leuk ofzo om hier te wonen? Ik weet niet of je het weet maar die gast die je ouders vermoordde woont hier ook!" En met die woorden stampte hij de kamer uit. Ik had zojuist mijn enige gezelschap woedend gemaakt. Stiekem toch een beetje verdrietig keek ik naar Hedwig. Hedwig die atijd trouw brieven verstuurde aan ron en Hermelien... Ron en Hermelien! Ik moest gewoon hun weer schrijven. Altijd als ik bij de Dursleys was had ik zoveel steun gehad van m'n vrienden waarom zou dat nu niet zo zijn? Snel pakte ik een stuk perkament, een ganzeveer en begon te schrijven.

Hey ron/Hermelien.
Ik weet niet zeker of jullie allebei in het nest zijn (of bij Hermelien thuis... Voor de verandering), vandaar dat ik deze brief een keer schrijf en hem dan kopieer (Ja Hermie dat kan ik tegenwoordig ook, Ron voor als je dat ook wil leren check je bezweringenboek bladzijde 99). Nou jullie weten het, door Bellatrix' dagboek zit ik nu hier, in "villa Malfoy", tussen de deatheaters en Voldemort (Ja Ron ik durf zijn naam ook te schrijven!) M'n litteken doet constant pijn en ik deel een kamer met Malfoy Kun je het je voorstellen? Er is hier nu al meer gebeurt dan in een paar maanden op Hogwarts. Ik heb gewonnen van Malfoy, ik heb Bellatrix zien huilen, ik heb een snaai losgelaten terwijl Malfoy sliep, ik heb cornflakes gesommeert, ik ben van een stoel gevallen, geenenkele huiself gehoorzaamt mij, Voldemort gebruikte sectumsempra op Dirk (je wil niet weten hoe ik daar achter gekomen ben), ik heb Malfoy wakker gegilt (ik hoop dat ik random vervloekingen heb geschreeuwd), ik ben een deatheaters-vergadering binnengelopen en Bellatrix heeft haar oude dagboek terug. Dus mocht iemand een basilisk-ei hebben, stuur hem dan naar mij, ik kan wel wat bescherming gebruiken.
Groetjes, Harry Potter (The boy who gonna die because his grandmother is a deatheater)

Ik kopieerde de brief en herlas hem nog een keer door. Hij was een beetje vreemd. Maar Ron en Hermelien hebben Luna meegemaakt Ik dacht dat ze het wel snapten. Beide brieven stopte ik in ieder een aparte envelop en met de brieven in mijn linker hand, Hedwig op mijn rechter schouder en mijn toverstok in mijn broekzak liep ik de trap af. Jammergenoeg kwam ik onderaan de trap Lucius Malfoy tegen. "Zo, zo, zo, wat doet de beroemde Harry Potter met z'n uil op deze prachtige ochtend." Snel stopte ik de brieven in m'n zak en zei ik weer eens het stomste dat ik had kunnen bedenken: "Sorry maar Hedwig heeft een scheet gelaten en ik vind dat ze nu maar eventjes het beste uit kan waaien." Malfoy senior keek me alleen vreemd aan. Terwijl ik doorliep had ik zin om hem te vervloeken maar toen ik mijn toverstok vastgreep bleek het een fopstok te zijn en veranderde het in een rubberen haring. Na een paar dingen omgegooit te hebben met de rubberen haring kwam ik buiten aan. Terwijl ik beide brieven aan Hedwigs poot vastbond knabbelde ze aan mijn vinger. Door die liefkozing van Hedwig was het daarna nog moeilijker om haar weg te laten vliegen. En terwijl ik naar het stipje dat mijn uil voorstelde staarde, besefte ik dat ik zojuist mijn enige gezelschap had laten vertrekken.