Why me? And what am I suppose to do with you? 34

Onbewust pak ik Jesses hand vast terwijl ik tegen de muur sta aangedrukt, zo zodat de deur voor mij zou komen wanneer deze opengaat. Het was dat ik smal was en dat de hoek waarin Jesse en ik in gepropt stonden net groot genoeg is voor ons tweeën. 'Ik ben bang'. Fluister ik terwijl ik de klink van mijn kamerdeur omlaag zie gaan. 'Als ik zeg ren, dan ren je, oké?' Ik knik met grote ogen en zie de deur langzaam open gaan. Wanneer de persoon binnenstapt en verder de kamer in loopt, laat Jesse langzaam de deur terug draaien op zo'n manier dat ik in een korte bocht mijn kamer uit zou kunnen rennen. Toch kraakt mijn deur even waardoor de persoon omdraait. Meteen wordt Jesse naast mij fel wit, alsof iemand een bouwvaklamp op je richt. 'Rennen!' Meteen zet ik het op een lopen en dender met veel kabaal de trap af, nog voor ik van de laatste trede af ben en door de voordeur naar buiten kan rennen klemmen een paar sterke armen zich om mijn lijf heen. Ik gil, schreeuw en trap woest en angstig om mij heen. 'Laat los, lul! Laat los!' 'Rustig aan dametje.' Klinkt een diepe stem waarna de man een halve draai maakt en mijn hoofd tegen de muur aan laat knallen. Even raak ik van de wereld, maar het gerinkel van de telefoon en de andere man die de trap komt afgerend met een angstige gil laten mij terug komen. Mijn moeders stem die nu op de voicemail klinkt maakt mij geheel wakker. 'Mama!' Gil ik hard, wanneer ik Jesse de hoorn van de haak zie halen. 'Mama help me!' Onderhand stromen de tranen over mijn wangen wanneer de man die mij vast heeft, nogmaals mijn hoofd tegen de muur ramt. 'Maak die kut auto klaar! Ik laat het nodige bericht achter.' Mijn moeders ongeruste stem klonk duidelijk door de telefoon heen, maar ik kon van de pijn niet meer antwoorden, alleen huilen en schreeuwen. 'Sluit alles Jesse, nu!' Roep ik in mijn gedachte naar hem. Meteen slaan alle deuren dichten, knallen de rolluiken omlaag en draaien alle sloten op slot. 'Wat was dat?!' Klinkt de dan iet wat bange stem van de man die mij stevig vasthoudt. 'Ik heb een helper.' Grinnik ik zonder op het lopende bloed te letten dat uit de wond op mijn hoofd liep. Met een smak smijt hij mij van zich af waardoor ik tegen een eikenhouten kast aanval en iets voel breken wat een harde, pijnlijke gil geeft. 'CeeCee?!' Jesses stem. 'Lul! Ik zit opgesloten!..Weet ik veel! Rijdt de woonkamer verdomme gewoon in!' De boze stem van de onbekende. Dan een enorme knal die muur van de woonkamer breekt. Zo goed bouwden ze dus blijkbaar ook niet, of dit was een monsterauto. Ruw wordt ik opgetild en grijp ik het wilde weg om mij heen, blind door de zwarte vlekken. 'Jesse? Jesse?!' Gil ik wanneer ik hem niet vindt. Een schot lost een stof op en weet dat het schot door Jesse is heen gegaan waardoor hij zeker voor vijf seconden is verdwenen. Vijf seconden die voor de man genoeg was om mij in de auto te gooien en erbij te kruipen. Met piepende banden scheurt de auto weg en maakt de man mijn polsen en enkels aan elkaar vast met handboeien. Het mes was ik al verloren toen deze man mij vastgreep maar zwaait nu voor mij gezicht. De zwarte vlekken waren weg, maar de schitteringen die het lemmet in mijn ogen flitste deden wel pijn. 'Dus jij wilde ons pijn doen?' Hoor ik zijn stem waarbij hij zeker grijnsde. De man achter het stuur begint te lachen en ergens herkende ik het stem geluid maar kon het niet plaatsten. Het enige dat ik hoopte was dat Jesse mij zou volgen en bij mij zou blijven. De man naast mij drukt het puntje van het scherpe mij tegen mijn dunne bovenbeen aan waardoor ik schrik, een wilde beweging maak en er zelf voor zorg dat het een snee maakt in mijn vel, met een ijselijke gil tot gevolg. 'Houd je kop, kreng!' Schreeuwt de man en maakt een vreselijk snelle stuurbeweging naar rechts waardoor ik mijn hoofd stoot tegen de deur, precies tegen de wond waardoor ik mijn bewustzijn verlies.