Chapter #22.

# Ashley

’Dus je bent echt betrapt?’ Ik kon het niet laten te lachen en stikte bijna in mijn boterham.
’Heel grappig,’ mompelde Taylor chagrijnig.
’Wat is je straf?’ vroeg Riley, die haar blad op tafel plantte en in de stoel naast me plofte.
Taylor trok een gezicht. ’We moeten de eetzaal de hele week poetsen,’ zuchtte ze.
Ik klopte medelevend op haar hand. ’Dat komt wel goed hoor, je hebt Kevin om je te helpen.’
Naast me knikte Riley instemmend. ’Nu we het toch over Kevin hebben. Hoe was je avond?’ vroeg ze nadat ze haar ontbijt had weggespoeld met chocomelk. [ik kon het niet laten Eline :x]
We keken alle drie op toen een tikkend geluid op de grond weerklonk. Maar één iemand kon zo’n geluid produceren. Er was maar één iemand ijdel genoeg om hakken te dragen op een danskamp. ’Dat vertel ik later wel.’ Taylor staarde naar de ingang achter me.. ’Daar is je vriendin,’ zei Taylor moeilijk.
’Mhh,’ reageerde ik. Megan zou het vast geweldig vinden dat Kevin en Taylor betrapt waren. Niet dat ik het haar ging vertellen.
’Ashley!’ kirde Megan. Ze hielt halt aan onze tafel en keurde Taylor en Riley geen blik waardig. ’Je hoeft heus niet bij hen te zitten hoor schat,’ zei met haar hoge kinderachtige stem. ’Nu wij hier zijn heb je hen niet meer nodig.’ Ik keek naar de twee meisje achter Megan die vals naar Taylor grijnsden.
’Ik zit goed dankjewel,’ antwoordde ik niet geïnteresseerd.
’Weet je dat wel zeker Ashley?’ Ze kijk me met opgetrokken wenkbrauwen aan. ’Je wilt je verlagen tot dit niveau?’
‘Welk niveau?’ Kevin kwam aangelopen en ging op de vrije stoel naast Taylor zitten.
’Kevin!’ Het was alsof de zon plots begon te schijnen. Het duurde even dat ik doordat dat het Megan’s tanden waren. Ze lachte zo onnatuurlijk dat het leek alsof haar mond elk moment van haar gezicht kon springen. Aan Kevin’s gezicht te zien dacht hij ook iets in die aard. Hij stak zijn hand even op en concentreerde zich dan op zijn ontbijt.