4.
Justin Drew Bieber
In stilte rijden we naar de Starbucks waar we onze wedding planner gaan ontmoeten. Ik weet gewoon dat Selena nerveus is. Ik zet wat muziek op om de stilte te verbreken. Binnen een paar minuutjes zijn we bij de Starbucks. Als de auto geparkeerd staat lopen we naar binnen. We lopen naar een tafeltje ergens achterin. “Wat wil je drinken?” Vraag ik Selena. “Doe maar Chocomel.” Ik knik en sta op en loop naar de kassa. Het is rustig dus ben ik snel aan de beurt. “Mag ik 2 warme chocomel van je?” Vraag ik het meisje achter de kassa vriendelijk. Ze knikt en loopt even weg om het te halen. Ze zet de choco’s op het dienblad. “B.. Ben jij Justin Bieber?” Vraagt ze zachtjes. Shit. Ze heeft me herkend. Ik trek mijn capuchon dichter over mijn hoofd en knik dan. “Alsjeblieft niet schreeuwen.” Het meisje knikt en kijkt me nog steeds ongelovig aan. “Ben je fan?” Vraag ik haar. Weer knikt ze wilt met haar hoofd. Ik glimlach. “Leuk je te ontmoeten” Ik zet met zwarte stift een handtekening op een servetje. Ik heb altijd een zwarte stift mee, want je weet maar nooit. Ik geef het servetje met de handtekening aan het meisje. “D.. Dankje” Stottert ze. Ik glimlach weer. “Alsjeblieft niet zeggen dat ik hier ben, oké?” Ze schud haar hoofd en bedankt me nog een keer voor de handtekening.
Langzaam draai ik me om met de 2 warme choco’s. met volle vaart knalt er iemand tegen me op waardoor de chocomel over ons heen valt. “Omg, sorry sorry sorry. Gaat het.” “Wow, het is oké.” Ik kijk recht in een paar lichtbruine ogen. Het meisje draait direct haar hoofd weg. “Nog een keer sorry ik ben ook echt zo dom, het spijt me echt heel erg van je kleding. Ik betaal de stomerij kosten en alles wel. Echt heel erg sorry.” “Relax, het komt wel goed.“ Ik geef haar een servetje aan zodat ze zichzelf een beetje kan schoonmaken. “Omg, nee toch. Ben jij Justin Bieber?” Ik knik langzaam. Niet gillen. Niet gillen. Niet gillen. Please..
In stilte rijden we naar de Starbucks waar we onze wedding planner gaan ontmoeten. Ik weet gewoon dat Selena nerveus is. Ik zet wat muziek op om de stilte te verbreken. Binnen een paar minuutjes zijn we bij de Starbucks. Als de auto geparkeerd staat lopen we naar binnen. We lopen naar een tafeltje ergens achterin. “Wat wil je drinken?” Vraag ik Selena. “Doe maar Chocomel.” Ik knik en sta op en loop naar de kassa. Het is rustig dus ben ik snel aan de beurt. “Mag ik 2 warme chocomel van je?” Vraag ik het meisje achter de kassa vriendelijk. Ze knikt en loopt even weg om het te halen. Ze zet de choco’s op het dienblad. “B.. Ben jij Justin Bieber?” Vraagt ze zachtjes. Shit. Ze heeft me herkend. Ik trek mijn capuchon dichter over mijn hoofd en knik dan. “Alsjeblieft niet schreeuwen.” Het meisje knikt en kijkt me nog steeds ongelovig aan. “Ben je fan?” Vraag ik haar. Weer knikt ze wilt met haar hoofd. Ik glimlach. “Leuk je te ontmoeten” Ik zet met zwarte stift een handtekening op een servetje. Ik heb altijd een zwarte stift mee, want je weet maar nooit. Ik geef het servetje met de handtekening aan het meisje. “D.. Dankje” Stottert ze. Ik glimlach weer. “Alsjeblieft niet zeggen dat ik hier ben, oké?” Ze schud haar hoofd en bedankt me nog een keer voor de handtekening.
Langzaam draai ik me om met de 2 warme choco’s. met volle vaart knalt er iemand tegen me op waardoor de chocomel over ons heen valt. “Omg, sorry sorry sorry. Gaat het.” “Wow, het is oké.” Ik kijk recht in een paar lichtbruine ogen. Het meisje draait direct haar hoofd weg. “Nog een keer sorry ik ben ook echt zo dom, het spijt me echt heel erg van je kleding. Ik betaal de stomerij kosten en alles wel. Echt heel erg sorry.” “Relax, het komt wel goed.“ Ik geef haar een servetje aan zodat ze zichzelf een beetje kan schoonmaken. “Omg, nee toch. Ben jij Justin Bieber?” Ik knik langzaam. Niet gillen. Niet gillen. Niet gillen. Please..
Wooooeh! Het is al weer 2012 en dat betekend dat ik bijna jarig ben YEAH!
Xo
Xo
Reageer (1)
Snel verder!
1 decennium geleden