~ Proloog ~

'Moet je die zien!' een roodharig wezen schreeuwde hard in mijn oor. 'Aah, die is echt iets voor jou!' hoorde ik een vrouwenwezen stem zeggen. 'Kom op mam, hij is roze!' zei het roodharige wezen weer. Snel opende ik mijn ogen en keek recht in een besproet gezicht. 'En wat dan nog? Roze is wel helemaal hip hoor!' dacht ik boos en sprong snel weg van de tralies. Maar natuurlijk ben ik niet Bob als er weer eens iets genants gebeurde. Mijn veel te lange, pluizige, roze met blauw bestipte vacht hing in de weg. Mijn sprong veranderde in een koprol en al stuiterend rolde ik tegen een rode ukkepulk aan. Verwoed probeerde ik overeind te komen. Op dat moment kwam een levensgrote hand op mij af. 'Hij is echt vet!' 'En ik dacht nogwel dat je hem stom vond omdat hij roze was?' 'Maar hij kan salto's!'.
De twee roodharige mensen praatte tegen elkaar, terwijl die met de sproeten mij bijna platkneep. Verontwaardig piepte ik en gelukkig verslapte zijn greep enigzins. 'Zo, ventje, jij gaat mee naar huis!' zei de roodharige jongen en hij plante me op zijn schouder. Vanuit deze hoogte kon ik de winkel goed overzien. Onder me bevond zich de ukkepulkenkooi waar ik me mijn tweewekige leven had doorgebracht. Overal om ons heen liepen mensen, klonken geluiden en waren kleuren. Verrukt probeerde ik zo veel mogelijk te zien. Ik leunde net iets te ver naar voren en tuimelde bijna van de jongen zijn schouder. 'Kom Ron, we gaan je ukkepulk betalen. Zeg je nog even dag tegen Fred en George?' zei de roodharige vrouw. En een paar minuten later stonden de roodharige jongen, die Ron heette, en ik buiten. Ik ging op weg naar een nieuw tehuis!