Snowball fight and misery

Gezamlijk liepen we naar buiten. De tuin was magisch vergroot en was nog groter dan een voetbalveld. Evenals het huis was de tuin niet te zien door andere mensen, tovernaars of magische wezens. Professor Perkamentus en Dwaaloog waren scheidsrechters. Een dreuzel sneeuwballen gevecht. We waren met 3 groepen.
GINNY-HERMELIEN- SIRIUS
HARRY-RON-GEORGE
NOOR-FRED-REMUS
We moisten elkaar gewoon tegen de grond smijten met sneuuwballen. Simpeler gezegt dan gedaan. Inplaats van maar 1 tegenstander hadden we er nu 2. Het was echt leuk. Verboden van toverstokken te gebruiken of enig ander magisch voorwerp. Molly en Arthur stonden ons vanachter het raam toe te juichen. Het gevecht duurde ongeveer 2 uur. Denk ik toch. Oppeens hoorde we Harry schreeuwen. Het was weer zijn litteken. En wanneer ik de andere wou volgen opweg naar Harry voelde ik mijn teken branden. Kreunend zakte ik op mijn knieën. Fred hoorde het en keerde om. Remus was al te ver om iets te merken. Het was ook beginnen te sneeuwen dus waren we volledig van de andere afgesloten. Het huis was zelfs niet meer te zien. Ik zat met mijn handen in mijn haar en voelde dat Fred naast me kwam zitten.
‘Noor, alles in orde?’
‘Kom naar huis, onmidddelijk. Nu’ schalde het door mijn hoofd.
‘Ik moet naar men vader gaan’ en met die woorden voelde ik de tranen over mijn wangen stromen.
‘Hij is boos en ik wil hem nu niet laten wachten. Wil jij de andere alles uitleggen en als ik niet terug kom, wil je mijn spullen meenemen naar Zweinstein. Ik zie je daar dan’ Ik duwde mezelf overeind.
‘Noor wacht’ maar voor ik verder kon luisteren verdwijnselde ik en stond voor Villa Malfidus.