Smiling eyes;

Toen ik bij de grens tussen de Cullens en de wolven kwam, stonden Sem, Quil en Jared daar. Ik zuchtte, ik had echt geen zin in problemen. 'Mag ik erlangs?' vroeg ik. 'Alsjeblieft.' Het sarcasme was duidelijk te horen. Quil knikte en ik liep hooghartig langs Sem en Jared heen terwijl ik Quil nog een glimlach gunde. 'Waar is Paul?' vroeg ik aan Quil. Hij knikte naar het noorden wat me deed fronzen. Dat was richting de bergen. Ik rende er heen en zette mijn zintuigen op scherp. Hij moest hier ergens zijn. Ik zag hem een eindje verderop rennen, hij had mij nog niet door. Ik twijfelde of ik naar hem toe zou gaan, hij wist dat ik naar hem toe zou komen maar was toch weggegaan. Of wou hij me gewoon alleen spreken. Zonder de rest van de roedel. Ik zag hem opkijken en ik wist dat hij voelde dat hij bekeken werd. Als reflex sprong ik in een boom, maar hij had me door. Hij rende richting mij, hij had nog niet door dat ik het was tot hij onderaan de boom stond. Ik keek naar beneden en glimlachte. Ik sprong en landde vlak naast hem. Hij keek me aan. Zijn ogen stonden vrolijk en ik moest lachen. 'Wedstrijdje?' Hij gromde instemmend en we waren weg. We rende tot we aankwamen op een grasveldje met aan de rand een beekje. Het was simpel, maar heel erg mooi.