Chapter 3.

Draco POV

Ik voelde hoe twee kleine maar sterke handen me van achter grepen. Met behoorlijk wat kracht werd ik tegen te muur geduwd. En dan… Ik voel hoe een paar warme maar zachte lippen de mijne raakte. Een explosie van gevoelens raast door me heen. Kon dit maar eeuwig duren, haar zachte lippen op de mijne. Met een kleine zucht van teleurstelling, omdat dat ene perfecte moment voorbij was, opende ik mijn ogen weer en keek naar het beeldschone meisje dat voor mij stond. Met haar hoofd schuin en twinkelende oogjes keek ze me aan.

‘’I love you’’ Fluistert ze.

Met een grijns til ik haar op en neem haar mee naar ons plekje. ‘’I love you to’’ Prevel ik in haar oor.

Kon gister maar eeuwig duren. Het is zo een fijn gevoel om iemand te hebben die echt om je geeft. Nog nadenkend over gisteren zit ik aan het ontbijt. Honger heb ik echter niet. Spelend met mijn eten kijk ik naar de andere kant van de tafel. Voor een moment houd ik mijn adem in. Damn, she’s so beautifull.

‘’Heeeey Draakje’’ krijst Pansy, die voor me is komen hangen en mijn zicht verpest. Geïrriteerd duw ik haar aan de kant. ‘’Waarom duw je me?’’ Vraagt ze met een pruillipje. ‘’Omdat hij jouw lelijke kop in de morgen niet kan aanzien’’ Zegt Blaise met een grijns terwijl hij naast me komt zitten. Saved by Zabini. Althans dat dacht ik..
‘’Alsof jouw hoofd zo mooi is! Toch draakje?’’ Krijst Pansy. Zuchtend kijk ik naar mijn eten, wetend dat rustig ontbijten er niet meer inzit.
‘’vergeleken met jouw vet gemeste varkens kop is mijn hoofd een plaatje’’ Zei Blaise lachend.
‘’DIE KRIJG JE TERUG!’’ Gilt Pansy en haar hand schiet naar haar stok.
Maar voor ze ook maar de kans krijgt om iets te doen heeft Blaise al een van de taartjes op tafel in zijn handen. FLAtschhH. De hele Tafel van Slytherin begon te bulderen van het lachen, waarna de andere afdelingen volgden. Met tranen van het lachen in mijn ogen kijk ik naar de versufte en inmiddels huilende Pansy. Wiens haar vol slagroom zat, haar gezicht nog lelijker was en haar gewaad eruit zag alsof het al in geen jaren meer gewassen was.

Snikkend rent ze uit de zaal. Na weer een beetje rustig geworden te zijn draai ik me richting Blaise. Maar wanneer onze blikken kruisen beginnen we weer te lachen.
Hehe die Pansy.

‘’Zeg Draco’’ Zei Blaise ineens. ‘’Ja?’’. ‘’Moet je Potter en zijn vriendjes eens naar je zien staren’’. Ik keek op richting de Gryffindor tafel en zie de starende blikken van Potter en co. Wat zouden zij van mij moeten?