Everything that you do

Terwijl ik de trap op loop hoor ik dat ene zinnetje in mijn hoofd. I hear the beat of my heart getting louder whenever I'm near you... Tijdens nederlands, aardrijkskunde en economie blijft het me achtervolgn. Daarna gaat de bel en loop ik snel naar het muzieklokaal. Liam is nergens te bekennen, er ligt alleen een briefje op het drumstel. Nieuwsgierig open ik het.
Hi Eef,
Sorry ik moest weg, ik wil alleen maar zeggen dat Niall het heel erg vindt dat je zo bot tegen hem doet. X Liam.
Ik ga op de drumkruk zitten. Liam heeft gelijk, vanaf nu ga ik aardiger tegen Niall doen. Ik pak de brief en loop naar Jenna. Ze leest de brief en knikt instemmend. 'Hij heeft gelijk.' Ik knik. 'Trouwens,morgen hebben we gym. Eens kijken of er een paar mensen buikspieren hebben, haha!' Jenna begint te lachen. 'Haha, de Vries zeker! Túúrlijk, die vevnt is al in de 60, gatver!' 'Iew, hou op!' gil ik en we vallen bijna van het bankje af. Opeens horen we iemand kuchen. Lachend kijken we om. Het is de Vries. 'Valt er wat te lachen dames?' vraagt hij. Jenna schudt haar hoofd en de Vries loopt weer verder. We lachen nog harder en de tranen lopen over mijn wangen. 'Zag je zijn hoofd?' hik ik. 'Valt er wat te lachen dames? Nee hoor, helemáál niet meneer.' hikt Jenna. Dan opeens horen we de bel en nalachend lopen we naar boven. Scheikunde gaat gelukkig snel voorbij en na school loop ik even langs mijn oma om iets af te geven. Dan loop ik naar huis en begin ik aan mijn huiswerk. Eco is zo saai! Volgend jaar laat ik het toch vallen, dus waarom zoui k me enorm gaan uitsloven? Na 3 opgaven vind ik het wel weer genoeg en begin ik aan aardrijkskunde. Gelukkig vind ik aardrijkskunde wel interessant, dus in no time heb ik het af. Ik pak mijn mobiel en loop naar beneden om Lou, mijn hond, uit te laten. Eenmaal buiten geniet ik van de frisse buitenlucht. Het is al best koud, ook al is het nog maar augustus. Ik neurie Viva la vida, maar al snel gaat dat over in zingen. 'I used to roll the dice, feel the fear in my enemies eyes...' Ik huppel over straat en Lou springt vrolijk om me heen. Ik pak een tak en gooi 'm ver weg. Lou rent erachteraan en kan nog maar net op tijd stoppen, want de tak belandt recht voor de voeten van Niall. 'Leuke hond heb je.' zegt hij. Ik knik. 'Jij woont otch helemaal niet in deze buurt?' vraag ik. 'Jawel, ik woon in de Chopinlaan. Jij woont toch in de Buitenhof?' Ik knik. 'Hoe weet je dat?' 'Nou, gewoon, ik weet dat je vader dokter is, en het is zo dat de meeste dokters in de Buitenhof wonen.' Ik lach. 'Dus ik woon in de doktersbuurt? En jij dan? Jouw vader is accountant, dus jij woont in de accountantbuurt.' lach ik. Dan hoor ik geblaf bij mijn voeten. 'Sorry, maar Lou wil gaan. Tot morgen!' zeg ik. 'Doei, Eefje.' zegt Niall terwijl ik wegloop. Terwijl ik verder loop denk ik na. Noemde hij me nou Eefje? Ik vind het heerlijk om zo genoemd te worden door een jongen. Ik glimlach en mijn hart maakt een sprongetje. Thuis huppel ik de woonkamer in. 'Zo, wat ben jij vrolijk,' zegt mijn moeder. 'Hoe komt dat opeens?' Ik lach alleen maar. 'O, niks hoor, even een binnenpretje.'
De blikken die ik krijg zijn onbetaalbaar.