I wish

De volgende ochtend zit ik vrolijk aan het ontbijt. Ik heb een leuke, maar vreemde droom gehad. Niall en zijn band waren bekend, en een paar fans - waaronder ik - gingen een spel doen in een bos met allemaal grotten. Ik zat in een team met Niall. en Liam in het team met een fan met zwart haar. Niall en ik verstopten ons in een diepe grot. We waren lang aan het praten en op een gegeven moment zagen we Liam voorbij lopen - zonder fan. Opeens zei Niall 'Go!' en ik rende de grot uit. Ik kwam op zo'n boerenplein met allemaal oude huisjes met rode daken en groene luiken. Opeens stond Niall weer naast me en er werd bekend dat wij hadden gewonnen. Niall tilde me op en draaide me in het rond. Liam was zijn fan nog steeds kwijt. Opeens merk ik dat er wordt aangebeld. Ik pak mijn tas en loop naar de deur. 'Hee Jen! Wacht even, ik ben zo terug.' Ik sprint de trap op, pak mijn mobiel en ren weer naar beneden. Als we op de fiets zitten vraagt Jenna: 'Hoezo ben je vandaag zo vrolijk?' Ik lach en vertel mijn droom opnieuw. Jenna valt bijna van haar fiets af van het lachen en ik doe vrolijk mee. Maar zodra we op school komen betrekt mijn gezicht. Voor de poort staat Madison in een omhelzing met Niall. Als Jenna dat ziet mompelt ze: 'Rot op joh.' Snel fiets ik door naar de fietsenstalling. Ik zie nog net dat Niall Madison weg probeert te duwen. Lekker voor haar. Als ik naar binnen loop word ik ingehaald door Niall. Ik negeer hem en kijk op mijn mobiel. Niall zwijgt gelukkig, maar blijft wel naast me lopen. Voordat we het geschiedenislokaal in lopen drukt hij een briefje in mijn hand. 'Van Liam.' zegt hij zachtjes. Ik ga op mijn stoel zitten en open het briefje. Kom in de grote pauze naar het muzieklokaal. staat er. Waarom dat? Nou ja, dat moet dan maar. Plotseling wordt het briefje uit mijn handen getrokken door de lerares. 'Hoe vaak moet ik het nog zeggen: Geen briefjes in mijn les! Is dit soms een liefdesverklaring? Of een stiekem afspraakje?' Ik word rood. 'Nee mevrouw.' Maar mevrouw van Brakel heeft het briefje al aan de klas voorgelezen. Fijn, de hele klas lacht me uit. Bedankt. Ik sta op. 'Mevrouw, dit kunt u niet maken! Onbeschoft gewoon!' Mevrouw van Brakel loopt rood aan en zegt met een gevaarlijk dreigende stem: 'Eruit, en nu heel snel. Beneden kun je je beklag gaan doen.' Woedend pak ik mijn spullen en loop het lokaal uit. De deur knalt keihard achter me dicht. Beneden haal ik een briefje. Bah, allemaal vervelende vragen. Waarom ben je uit de les verwijderd? Vond je dit gepast? Wat ga je eraan doen?
Alsof ik moeite ga doen om fatsoenlijk antwoord te geven. Even later zie ik Zayn naar me toe lopen. 'Zayn?' vraag ik verbaasd. 'Ben jij eruit gestuurd?' Hij knikt en gaat tegenover me zitten. 'Ik schoot per ongeluk mijn pen door de klas en dat kon ze niet erg waarderen.' Ik schiet in de lach. 'Per ongeluk? Haha, dat zal wel.' 'Nee echt!' zegt hij met een onschuldig gezicht. 'Kom,we gaan naar het muzieklokaal. Ik ben bezig met een nieuw nummer en ik wil weten wat je ervan vindt.' Ik knik en samen lopen we naar het muzieklokaal. Zayn gaat bij de microfoon zitten en begint te zingen.
"He takes your hands, I die a little
I watch your eyes
And I'm in riddles
Why can't you look at me like that?
When you walk by
I try to say it
But then I freeze
And never do it
My tongue gets tied
The words get trapped
I hear the beat of my heart getting louder whenever I'm near you..."
Dan stopt hij. 'Eh, het is nog niet helemaal af, maar hoe vind je het?' 'Het is echt heel mooi. Heb je het voor iemand geschreven?' vraag ik. Zayn wordt rood en schudt zijn hoofd. Ik kijk hem rcht in zijn ogen aan. 'Zayn, ik weet heus wel voor wie je het schrijft. Zing het gewoon voor haar, je hebt een prachtige sem!' Zayn wordt nog roder. 'Dank je, maar dat durf ik echt niet.' Ik zucht. 'Speel het samen met de anderen. Ze zullen het vast leuk vinden.' Dan gaat de bel en loop ik naar boven om het briefje in te leveren.