Foto bij *39*

Morgen het laatste hoofdstukje (flower)

Mijn moeder kijkt me even niet begrijpend aan. 'Ik dacht dat je wel wist dat je...' Ze blijft stil als ze ziet hoe groot mijn ogen zijn geworden. 'Ben ik zw-zwan-zwanger?' stotter ik. Ze knikt langzaam. 'Daarom was het ook zo gevaarlijk', zegt mijn moeder. Ik kijk haar niet begrijpend aan. 'Ze moesten je maag leegpompen, omdat die vol zeewater zat', zegt ze. Mijn mond zakt een beetje open. 'Hoelang ben ik dan al zwanger?' vraag ik. 'Ongeveer een maand', antwoord mijn moeder zachtjes. 'Van wie?' vraag ik dan. 'Sander', antwoord mijn moeder. Mijn mond zakt open. Een maand geleden het kan zijn dat het Sander is, maar dat wil ik niet. Als ik zwanger ben, dan moet het van Harry zijn, anders hoef ik het kindje niet. 'Ik wil een test laten doen', zeg ik resoluut. 'Dat kan niet', zegt mijn moeder. 'Hoezo niet?' vraag ik. Ze bijt zenuwachtig op haar lip. 'Mam, ik wil weten of het van Harry of Sander is', zeg ik. 'Wat maakt het uit? Je krijgt een kind, prima toch?' zegt ze. Mijn mond zakt een stukje open. 'Liefje, je vangt vliegen', zegt ze. 'Alsof jou dat uitmaakt. Je geeft alleen maar om vrede in de wereld', snauw ik naar haar. Ze wil mijn hand pakken, maar die sla ik weg. 'Blijf van me af. Jij bent er nooit voor me geweest, dus nu hoeft dat ook niet', zeg ik. Ze vernauwt haar ogen, maar ik zie de angst erin geschreven staan. 'Je weet niet wat je zegt', zegt mijn moeder. 'Jawel, rot op', snauw ik bot. Kwaad pakt ze haar jas en tas op en beent ze de kamer uit. Ik sluit mijn ogen en laat de tranen vrij over mijn wangen stromen. Ik wil geen kind. Tenminste, niet als het van Sanders is. Als het van Harry is, dan wil ik het wel, als aandenken...

'Mag ik binnenkomen?' klinkt een vertrouwde stem. Ik open mijn ogen en voel hoe mijn mondhoeken ongewillig in een brede stralende grijns krullen. 'Tuurlijk', antwoord ik direct. Hij loopt naar me toe en drukt een zijn zachte lippen even op mijn voorhoofd. Hij gaat op het randje van mijn bed zitten en pakt mijn hand vast. Zijn blonde plukken pieken wild door de harde wind alle kanten op, zijn wangen zijn rood gekleurd door het fietsen en zijn vertrouwde diep bruine ogen kijken me lief, zelfs bezorgd, aan. 'Hoe gaat het met je?' fluistert hij zacht. 'Wel goed', zeg ik knikkend. 'Je moeder belde me op', zegt hij zacht. Ik kijk naar onze handen en heb de neiging om die weg te trekken. Ik dacht dat hij voor mij kwam, maar hij kwam dus blijkbaar alleen maar door mijn moeder. 'Ze zei dat je zwanger bent', gaat hij verder. Ik kijk hem grote ogen naar hem op. Ze heeft hem dus alleen maar gezegd dat ik zwanger ben van hem, terwijl dat een kans is van 50%. 'Ik wil een test laten doen', zeg ik. 'Om te weten wie de vader is', vult Sander de rest aan. Ik knik zachtjes en let afwachtend op zijn reactie. 'Ik kan het wel gaan regelen, als je wil', stelt hij dan zachtjes voor. Opeens schieten de twijfels door mij heen. Wie weet als het wel van Sander is? Dan betekent dat dat ik met hem verder moet en, als hij nog leeft, Harry nooit meer zal zien. Als het kindje wél van Harry is, kan ik met hem verder of heb ik in ieder geval een deel van hem bij mij.
Sander knijpt even in mijn hand en kijkt me afwachtend aan. 'Graag', antwoord ik dan. 'Nu?' vraagt hij. Ik knik langzaam en wacht tot hij de kamer uit is verdwenen, voordat ik mijn handen naar mijn shirt breng en die omhoog trek. Mijn buik heeft al een lichte vervorming, maar veel valt er nog niet te zien. Toch leg ik mijn handen op mijn buik en laat een verdwaalde traan over mijn wangen lopen. Op dat moment komt mijn vader binnenlopen. 'De verplegers waren te druk met andere dingen bezig', zegt hij zachtjes. Ik zucht diep en probeer mijn opkomende tranen tegen te houden door naar buiten te staren. 'Je moet niet zo hard voor je moeder zijn, ze bedoelt het goed', zegt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Ik hoef en wil niets meer met haar te maken hebben, sorry', mompel ik vastberaden. Mijn vader knik zachtjes. 'Is Sander een test aan het regelen?' vraagt mijn vader. Ik knik langzaam. Vastberaden pakt hij mijn hand vast en trekt hij mijn in zijn armen. 'Ik zal bij je blijven, liefje', fluistert hij lief.


---
Ik ga een nieuw verhaal beginnen
dit keer een pure love story (flower)
*Putting All The Christmas Lights Out $ One Direction*

Reageer (15)

  • agirlx

    HET MOET VAN HARRY ZIJN! (huil)

    1 decennium geleden
  • Enthusiasm

    OMG HET MOET VAN HARRY ZIJN, dan krijgt ze een schattig jochie met krulletjes ;D

    1 decennium geleden
  • amazingsingr

    hij moet van harry zijn harry is veeeeeeeeeeeeeeeeeeel beter

    (H)

    1 decennium geleden
  • Winterr

    Pleasee nog een stukje please please please

    1 decennium geleden
  • Winterr

    K smeek je laat het van harryzijn en ik smeek het je gwn egt

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen