[SA]The Edge Of The Building

Haar bruine jasje wapperde lichtjes in de wind. Als ze haar blonde haren niet had samengebonden, zouden deze in het wilde weg hebben rondgevlogen. De wind aaide haar gezicht wanneer ze een zucht slaakte. Ze wierp haar blik naar de hemel. Helderblauwe lucht met enkele grijze wolkjes keken haar terug in de ogen. Ze sloot haar ogen en snoof de lucht op. Ze had haar keuze gemaakt. Haar besluit stond vast. Ze was vastberaden om het uit te voeren. Haar keuze was misschien egoïstisch, maar voor één keer in haar leven moest ze aan zichzelf denken. Ze hielp altijd anderen. Ze zette zich altijd in voor haar omgeving. Ze was een kleine wasbeer, altijd maar zorgen voor een ander. Niet dat ze het helpen erg vond, nee. Ze hielp te veel. Haar kwaliteit werd een valkuil. Er stak teveel hooi op haar vork. Ze trapte er met wijde ogen in. Nu liep haar emmer over. Die laatste druppel zorgde voor een klik. De klik die haar keuze gemaakt had. En nu stond ze hier. Opvallend hoog, maar onopvallend voor het oog. Haar ogen keken nog even over de rand, een lege diepte voor haar voeten. De tijd was gekomen om aan haarzelf te denken. Dit was haar moment. Dit wou ze. Ze sloot haar ogen. Ze zoog nog één keer haar longen vol met zuurstof. Met haar ogen nog steeds dicht zette ze een stap vooruit. Ze zette haar gedachten op nul en liet zich voorover vallen. Het was haar sprong in het diepe, haar risico. Ze opende haar ogen en zag de grond op haar afkomen. De wind suisde langs haar oren en haar lichaam ondervond de gevolgen van de zwaartekracht. Dan volgde een schok. Het rekbare touw trok haar terug de hoogte in. Allerlei gevoelens ontsnapten uit haar lichaam. Angst, geluk, vreugde en opluchting. Dit alles was te horen door haar stem. Ze gilde de longen uit haar lijf. Ze had er deugd aan. Het was alsof alle zorgen even verdwenen. Bungeejumpen was een goede keuze geweest.

© Erica