I'm sorry

We belden aan en Jane deed de deur open.Hij was verbaasd niet alleen mij te zien maar ook Jasper.Jane liet ons binnen en leidde ons naar de keuken.Hij gaf Jasper een glas water.Zo te zien had hij het harder nodig dan ik.'Wat is er?'vroeg Jane bezorgd.
Ik draaide niet om de pot.'Jasper heeft een mail gekregen van Red John.
Jane verstarde.Een paar seconden kon ik niets anders doen dan Jasper aankijken.Want als Jane in paniek was,was er iets serieurs aan de hand.
Nadat al mijn spieren niet meer verlamt waren moest ik op mijn wang bijten om niet elk scheldwoord dat ik kende te schreeuwen.
Ik pakte Jane's arm en trok hem naar de living.
'Wat doen we?'vroeg ik wanhopig.'Wat kunnen we doen?'zei Jane.
Ik kon niet geloven dat hij dat echt zei.'Dus we wachten gewoon af tot dat hij hem heeft gevonden?Kijken we rustig toe hoe hij zijn keel doorsnijdt'?Ik was beginnen schreeuwen.
Jasper kwam naar de living.Ik ging naar hem toe en probeerde rustig tegen hem te zeggen dat hij naar mijn kamer moest gaan.Maar ik kon een beetje boosheid in mijn stem niet onderdrukken.
Zodra ik wist dat Jane binnen een seconde zou gaan protesteren stak ik mijn vinger achter mijn rug op om hem het zwijgen op te leggen.
Hij wist natuurlijk dat ik ook in gevaar zou zijn als Jasper bij me was.
'ga'zei ik zonder een geluid te maken.Jasper ging weg dus ik bleef alleen tegenover Jane staan.Hoe woedend hij ook op me moest zijn, hij begon niet tegen me te schreeuwen.Hij liet er zelfs niks van merken.
'Sorry Jane ik moet dit doen'zei ik.En toen liep ik achter Jasper aan.