148~

Laura PoV
De jongens kwamen allemaal naar buiten, in de gang toch. Gregory was al die tijd binnen gebleven in de kamer bij TOm. Ik zou bijna denken dat die twee vuile dingen aan het doen waren, maar daarvoor leek het net iets te stil... Ofwel was dat juist het teken dat de jongens de verkeerde kant aan het opgaan waren. Bill en Georg keken me raar aan toen Tom en Gregory samen uit zijn kamer kwamen. Georg leek tevreden, maar dat ging zo snel over toen Gregory te vriendelijk glimlachte naar hem. Tom keek... nogal uit zijn humeur. om een of andere reden was hij toch niet zo blij geweest dat er iemand kwam om hem te helpen. Thalia zou hier hartelijk mee kunnen lachen, als ze hier nog was. Als ze niet zo boos was... ik zuchtte diep, maar probeerde dat weg te steken voor de jongens. ik had gehoord dat ze steeds meer moesten repeteren omdat ze over iets meer dan een maand zouden vertrekken op tour. 'Tom, niet blij met je kledij?' vroeg Bill opgewekt. 'Ik anders wel!' riep hij uit. 'Valt mee..' zei hij met een blik op mij. 'Hij krijgt ze alleen niet op een elegante manier aan. hij heeft hulp nodig.' verduidelijkte Gregory, waardoor zowat iedereen begon te lachen. 'Ik pas het wel aan.' verzekerde ik hem zacht. hij schudde zijn hoofd. 'Laat maar, het zal wel wennen.' zei hij terwijl hij terug naar zijn kamer ging om zich om te kleden. Bill keek me aan. 'Is er iets gebeurd?' vroeg hij zacht. Ik haalde mijn schouders op. 'Hij wou dat ik kwam om te helpen... Gregory is gaan helpen omdat ik het vroeg.' zei ik, hij knikte. 'Misschien had hij iets anders in gedachten gehad... misschien wou hij je iets zeggen of zo.' zei Bill zacht. Ik haalde mijn schouders op, en liep naar het balkon buiten. Het bood uitzicht over de hele tuin.....