A ranger/traitor 32

“Genoeg getalmd, tijd voor wat actie zou ik zeggen. Kom kleine jager, want vandaag beginnen we met jou het allerbelangrijkste te leren wat een jager moet kunnen. Namelijk rijden op een echt paard.”
“Ik dacht dat het belangrijkste was dat hij zijn hoofd kon gebruiken”, flapte Miko eruit wat hem een afkeurende blik van Will opleverde. Oude Bob leek zich echter niets van Miko’s woorden aan te trekken. Hij lachte zelfs:
“Ja en omdat die jagers toch zo een goed stel hersens hebben, halen ze hun paarden bij oude Bob.”
Ze kwamen bij een omheind stuk wei waar enkele kleine paardjes in stonden. Ze waren allemaal aan de kleine kant, als je ze vergeleek met strijdrossen, maar toch een beetje groter dan Trek.
“Eens even kijken…” Bob bekeek Miko van kop tot teen en toen weer naar de paarden. Het drong nu pas echt goed tot Miko door dat hij op het punt stond om een eigen paard te krijgen! En wat voor één!
“Ah ik denk dat ik wel iemand heb, die helemaal geschikt is voor jou”, oude Bob wees op een paardje met een grijsbruine vacht aan de andere kant van de wei.
“Ga het maar halen en breng het hierheen, dan zullen we wel zien hoe goed je er mee overweg kunt.”
Opgewonden sprong Miko over de omheining. Hij voelde dat alle paardjes hem aandachtig in de gaten hielden. Terwijl hij het uitverkoren paard naderde, hief het zijn hoofd op om hem aan te kijken. Wat voor een vreemde hebben ze nu weer op me afgestuurd? Leek het te zeggen met zijn intelligente ogen. Behoedzaam kwam Miko dichterbij. Plots brieste het paardje waarschuwend. Alsof hij wilde zeggen: zo is het wel dicht genoeg. Miko bleef staan.
“Rustig maar, ik ben een vriend ik doe je niets”, suste Miko,
“Mag ik je eens bekijken?” Voorzichtig zette hij een stap naar voren en nog één. Uiteindelijk stond hij naast het paardje. Hij stak zijn hand uit:
“Mag ik je eens aanraken?” Geen reactie… Zwijgen is toestemmen dus Miko legde voorzichtig zijn hand op de neus. Dat lukte. Daarna streelde hij voorzichtig de hals. Dat leek hij wel fijn te vinden dus ging hij daar nog even mee door.
“Kom je mee oude Bob gedag zeggen? Kom.” Voorzichtig leidde hij het paardje naar de twee wachtende mannen toe.
“Niet slecht”, zei Will, “Nu nog opzadelen en dan moet je maar eens laten zien hoe goed je met paarden om kan gaan, als je erop zit!”