A horror story - Here comes the beast (2)

Klik op verzenden (:


Throwing it out
Waaraan heb ik dit verdiend? Waarom kiest hij altijd mij. Ik heb ‘m niks gedaan, niemand niet. Ben misschien een tikkeltje anders. Maar is dat dan echt zo slecht?
Warm bloed stroomt m’n mond in, een zurige smaak die ik veracht. Ik spuug op de grond en het bloed vermengt zich in de plas. Waarin de traan valt die zich zonet in m’n ogen had gevormd..
Kringen vormen zich erom heen, ik staar er even naar.
Een zware stem klinkt achter me, zo dicht dat ik z’n speeksel in m’n nek voel worden gespuugd wanneer die vieze mond zich opend.
”Moet je huilen Alcanaatje?”
Zonder naar achteren te kijken blijf ik zitten. Met m’n mouw ga ik ruw langs m’n wangen heen en veeg zo de tranen weg. Ik wil niet huilen.. Zeker niet waar hij bij is. Maar het probleem is.. De tranen stoppen niet. Hoe hard ik ook probeer ze weg te vegen, ze blijven maar terug komen. Tot m’n ogen er rood van geworden zijn. Zolang huil ik, tot op rode ogen toe. En hij lacht erom. Lachen met mijn pijn en vernedering. Lachen om het feit dat ik niks terug kan doen. Ik ben zo’n 2 koppen kleiner, mager gebouwd en als het op kracht aankwam won hij dus gémakkelijk.
Ondertussen heeft hij z’n hoofd al vlak naast het mijne gebracht. Z’n handen rusten op m’n schouders en ik staar voor me uit terwijl er een rilling langs m’n ruggengraat loopt. Met een ruwe beweging drukt hij zich tegen me aan en draait m’n gezicht naar me toe. Gelijk knijp ik m’n ogen dicht wanneer ik een gore gele roggel in m’n gezicht voel worden gespuugd. Het is walgelijk, maar afvegen kan ik m’n niet omdat hij m’n armen naar beneden heeft geduwd. Het slijm druipt langs m’n gezicht m’n lippen op. Een misselijk gevoel trekt door me heen als ik de zijn slijm in mijn mond voel. M’n keel blokkeert en ik zet het op een kokhalzen. Ik hoest m’n eigen gal op omdat er geen eten meer in m’n maag zat. M’n lunch was afgepakt tijdens de middag. Maar gal ophoesten dat doet.. Pijn.
Ik klap half dubbel, trek samen en hou mezelf vast als ik voorover gebogen op m’n knieën zit. Gelig gal slijm stroomt voluit over m’n lippen. Zurig vreet het aan m’n keel, vergiftigd het m’n mond en laat de tranen verder in m’n ogen springen. Hoeveel ik ook spuug, het blijft maar komen. M’n maag draait volledig dubbel en ik zie Vrodar een vies gezicht naar me trekken. “Gatver.. Je bent nog smeriger dan ik dacht.” De tranen staan in m’n ogen van de pijn. M’n onderlip trilt zo hevig nu dat m’n hele onderkaak bijna doet. Maar voor ik het weet schuiven m’n lippen weer van elkaar en komt de volgende ‘portie’. Een gele plas slijm heeft zich al onder me gevormd en ik kan erin zien hoe Vrodar wegloopt. Mij achterlaat met een blauwgeslagen oog, een besmeurd shirt en in m’n eigen braaksel.
Nogmaals schiet die ene zin door m’n hoofd heen.
Waaraan heb ik dit verdiend?


Leave a reaction?