I beg your pardon?

Biep biep biep! Het was maandag, een week later. Ik klom uit mijn bed, en doe mijn kledingkast open. Ik koos voor een leuk rood shirtje met lange mouwen en een witte broek. Ik deed mijn haar in 2 vlechten die langs de zijkanten naar achter liepen. Ik liep de hal in. Mijn moeder was beneden, maar ik heb haar rode roosje voor in mijn haar nodig. Ik doe zachtjes de deur van haar kamer open. Aah, het ligt op haar kastje. Ik pak het roosje en doe het in mijn haar. Zo.plotseling valt mijn oog op de paspop in de hoek. De jurk die ze laatst op papier had staan, stond nu recht voor mij. Wauw. Just wow. Ik voelde de zachte, gladde textuur van de stof langs mijn hand glijden. Het was nog mooier in het echt.'Wat heeft mijn moeder toch een talent...' Opeens dringt tot mij door dat ik naar school moet vandaag. Daar gaat mijn goede humeur. Ik loop verdrietig naar beneden. 'Hoi hoi' zei mijn moeder vrolijk. 'Ik ga vandaag even naar de Oakstreet om nieuwe spullen te halen voor mijn nieuwe kleding , dus na schooltijd ben ik er niet. Laat jij Brutus dan even uit? ' 'tuurlijk' zeg ik. Brutus. Ik kan niet wachten tot deze dag voorbij is. Waarom moet ik nou naar school? Ik stap op de fiets en kijk nog een keer om. Wat zal angelique wel niet zeggen? Naja, ik zie wel. Ik rijd het schoolplein op en net nadat ik mijn fiets had neergezet, kwam Angelique bezorgt aangerent. 'Hé, gaat het? Ik was echt vet bezorgt om je!?' Ik lach even en zeg dan: 'haha, rustig maar. Ik had gewoon een griepje, da's alles, geen probleem hoor'. We liepen al pratend naar haar kluisje. Ik had een brandende vraag waar ik het antwoord al van wist, maar ik moest er zeker van zijn :'Zijn die meiden nog steeds...zo?' Angelique keek heel even angstig, en toen weer normaal. 'Ja.' Ze had haar boeken ingepakt en we liepen naar mijn kluisje. Ik keek op mijn rooster. Owja, het is veranderd. We hebben nu Nederlands en daarna gym. Oh nee hé... Toen ik mijn tas ook had ingepakt met Nederlands gingen we in de aula zitten om bij te praten. 'Wist je? Lana heeft verkering met Ron hé?' 'Oke.' Het intreseerde me niet zo veel. Toen de bel ging liepen we naar het lokaal. We liepen de trappen op en naar lokaal 251. Ron stond er al, samen met Lana en Lana's groepje, en nog een paar jongens uit de klas. De leraar maakte de deur open en we liepen naar binnen. Ik ging op de 1 na laatste plek van achter zitten, en Angelique ging naast me zitten. Lana en 'de club' kwam achter ons zitten. Tot mijn verbazing zeiden ze de hele les niets tegen mij of Angelique. Het enige waar ik last van had, was dat ik telkens een liefdesbriefje van Lana naar Ron af moest geven. Ik voelde me zo, opgelucht. De hele dag ging voorbij en er was geen vuiltje aan de lucht. Lana vroeg ons zelfs om bij hen te staan in de pauze, ik slag het aanbod vriendelijk af, en Angelique ging maar heel even bij hen staan en kwam toen weer terug. 'Jeetje, wat een trutten, ze hebben weer iemand in elkaar geslagen.' Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik voelde me opgelucht en blij, maar ik voelde me ook als een... als een... Ik weet niet, ik mocht niet blij zijn. Toen het einde van de dag naderde, liepen we het Informatica-lokaal uit. Angelique kwam naar me toe en zei vrolijk: 'Hé,heb jij zin om af te spreken?'Wow, mijn eerste echte menselijke vriendin! Ik voelde mijn wangen warmer worden. 'tTurlijk, ik ben met de auto, dan brengt mijn moeder je wel weer naar school en dan kan je met de fiets weer naar huis, is dat goed?' Angelique stemde in en we liepen samen naar de auto. Ik deed de deur open 'Hoi mam, vind je het goed als Angelique bij ons komt eten?' Mijn moeder leek helemaal in haar nopjes. 'Natuurlijk!' Ik zette mijn tas onder mijn moeders stoel en ging achterin zitten, met Angelique naast mij.