16

de dagen daarna gingen super snel!
Het was nog maar 2 dagen voordat het kerstvakantie was.
En ik had Fred en George niet meer gezien. Ik hoopte dat ze niet gesnapt waren voor iets door Filch. Je weet maar nooit!
Ik heb wel gemerkt dat ik steeds vaker aan ze moet denken, en dan vooral aan Fred! Want hem ken ik beter zeg maar.
En elke keer als ik naar ze kijk krijg ik een enorm warm gevoel van binnen en het voelt dan alsof mijn hart naar de zon vliegt zo warm!
Wel had ik iets van Cara gehoord!
We kwamen elkaar eindelijk eens tegen in de bibliotheek!
Het ging goed met haar en ze had ook 2 goede vriendinnen genaamt Donna Wolf en Meghan Rowe.
Donna is precies hetzelfde als Cara, maar met Meghan kan ik niet echt goed opschieten heb ik gemerkt. Ze is ontzettend bazig, vind zichzelf helemaal geweldig, heeft op iedereen iets aan te merken en ze is er heilig van overtuigd dat kinderen van dreuzelouders (Modderbloedjes noemt ze ze) geen recht hebben om toverkunst te leren.
Ik vind dat onzin! Iedereen mag leren wat die gene zelf graag wilt.

Verder heb ik ook een brief terug gekregen van mijn ouders!
dit stond erin:



Lieve Lyne,
Met ons gaat alles goed.
Het is alleen erg rustig nu alle kinderen weg zijn.
Cara had ons inderdaad al een brief gestuurd, dus we waren al op de hoogte.
Het maakt ons helemaal niets uit dat je Ravenclaw zit, zolang je maar gelukkig bent maakt de afdeling niet uit, al Had je moeder misschien liever gehad dat je ook bij Slytherin zou komen. Maar dat was maar minder dan een minuut, en daarna was ze heel erg blij voor je.
En weet je wat, jij kan nu wel zeggen dat je de eerste bent die bij Ravenclaw heeft gezeten van heel de familie!

Wat goed dat je al 2 vriendinnen hebt!
Doe ze maar de groeten van ons oke.
En het lijkt me geweldig om de leerlingenkamer van Ravenclaw eens te zien! dus maak er alsjeblieft een tekening van!

Het gaat je goed lieverd.

heel veel kusjes van mama en papa en Sally.

PS: ik heb helaas ook vervelender nieuws... jullie kunnen deze kerstvakantie niet naar huis komen. Mama moet met oma naar het buitenland voor iets en ik moet elke dag tot laat werken! Het namelijk erg druk bij ons op kantoor. Ik hoop dat je het niet al te erg vind. we sturen wel wat cadeautjes natuurlijk! dat hebben we beloofd als jullie niet konden komen.
Ik heb die brief goed opgeborgen in mijn dagboek. Ik ben namelijk van plan om daar alle brieven in te bewaren die ik van mensen krijg! Maar ik vind het toch wel vervelend dat ik niet naar huis kan komen. Ik had me er erg op verheugd om weer eens lekker in mijn eigen kamertje te liggen met het vertrouwde, krakende geluid van het dak. maar jah, niets aan te doen hea... dan blijf ik wel op school die 2 weken.

Lilith is nu ook weer thuis, en het blijkt dat ze de uilenvleugel niet echt zo heel erg leuk vind! Ze zit liever heel de dag in haar kooi op mij te wachten en dat ze dan s'avonds gezellig bij me op mijn schouder kan zitten.
Ik vind dat natuurlijk niet erg, ik vind het ook wel gezellig!

Verder heeft Miku mijn schooltas helemaal kapot gekrabt, omdat ik eens een keer niet met haar wilde knuffelen.
Kohaku had zo veel spijt dat ze een nieuwe tas voor me regelt en Miku krijgt nu geen lekkernijen meer tot Kerst!

Ik zit nu met Cara, Meghan, Donna, Kohaku en Ravyn in de bibliotheek en Meghan krijgt heel de tijd waarschuwingen, omdat ze te hard spreekt.
Kohaku is chagerijnig om Donna's uitspraken over haar stijle, zwarte haar en Ravyn moet zachtjes lachen om de grapjes die Cara verteld aan mij en haar.
Ik luisterde maar met een half oor, want ik had iets gezien waar ik mijn aandacht aan wilde besteden.
Fred en George waren de bieb ingelopen en zaten nu aan de andere kant van de lange rij boeken.
Ze zaten met z'n tweeen over een groot, paars boek heen en de mevrouw hield ze goed in de gaten.
Ik weet niet waar ze het over hadden, maar ze leken in een diepe discussie geraakt te zijn over iets.
"Luister je wel?" vroeg Cara terwijl ze me een kleine stomp in mijn zij gaf.
"He.. wat?" Ik keek verstoord op. "Ow ja.. sorry, ik was uuhm... afgelijdt."
"Door wat?" vroeg Cara nieuwschierig en ze keer in de richting naar waar ik daarnet ook heb gekeken.
"Die twee vuurtorens daar?" vroeg ze en ik keek haar boos aan.
"Noem ze niet zo!" riep ik en nu kreeg ik ook een waarschuwing.
Meghan, Donna, Kohaku en Ravyn hielden op met smoezen en keken ons aan.
"Wat is er nou?" vroeg Cara verbaast. "Vind je ze leuk ofzo?!"
"Nee!" zei ik maar er zat een te lange twijfel pauze tussen en Cara had die opgemerkt.
"Oohw!! Lyne toch!" zei Cara en ze sloeg geamuseert een hand voor haar mond.
"Je bent verliefd!!"
"Sssshhh!" riep de mevrouw en Cara keek haar wat vuil aan.
Toen richtte ze zich weer op mij en keek mij vragend aan.
"Nou, zeg dan iets... het is zo of niet."
"Ik ben niet verliefd!" zei ik.
'Maar je vind ze wel leuk of niet!?"
Meghan en Donna hapte gespannen naar adem en Ravyn en Kohaku keken meelevend naar mij zo van; 'als we hadden gedurft hadden we er iets aan gedaan.'
Zachtjes knikte ik en ik keek naar de grond.
"Wahahahahh!" lachtte Cara voluit. "Sinds wanneer!"
"SSSSSSSSSSSSSSSSHHHHHHH!!!!!!!"
Weer een vuile blik van Cara naar de mevrouw.
"Weet ik niet." zei ik en ik keek weer in de richting van Fred en George, die er nog steeds zaten.
"Wat weet je eigenlijk van ze?" vroeg Meghan, die zich met het gesprek ging bemoeien.
Ik voelde me steeds minder op mijn gemak.
Van Cara had ik het wel verwacht, maar door Meghan en Donna werd ik extra zenuwachtig.
"Niet veel." zei ik. "Ik weet dat ze bij Griffyndor zitten en dat ze tweelingen zijn."
"Weet je niet eens hun namen?" vroeg Donna.
"Fred en George Weasley." zei Meghan betweterig.
"Wacht, ik ga naar ze toe!" zei Cara en ze stond op.
En voordat ik haar kon tegen houden liep ze richting de tweeling.





to be continued...