| 016 | En de knappe postbode [Chad Michael Murray]

Terwijl we wachten op Robert begin ik Lau’tje uit te vragen over hem. ‘Je vindt hem leuk he, geef het maar toe.’ Ze word knalrood en ontkent het :’Niet waar, je kent me toch zo rap word ik niet verliefd.’ ‘En daarom word je knalrood zeker.’ Ze word nog een tikkeltje roder en ik barst in lachen uit. ‘Ok, ik vind hem een beetje leuk, stop met lachen.’ ‘Een beetje ?’ Vraag ik tussen mijn lachen door. ‘Ok, een beetje heel veel.’ Ik ben nog steeds aan het lachen als Robert is aangekomen. Ik zie Lau’tje op hem afrennen. En begin bijna te stikken van het lachen. Lau’tje ziet het en komt vlug op me weg en kalmeert me. ’Oef.’ Zucht ik bijna vermoord door te lachen. En mijn vriendin is weer verdwenen naar hem. Ik begin me te vervelen aangezien het redelijk lang duurt en haal mijn ipad2 dan maar boven. En begin door de foto’s te scrollen en zie dan dat Chad er 1 getrokken heeft van ons beiden. Ik staar naar de foto en ga dan naar mijn dagboek.


Lief dagboekje,
Vandaag was het echt een super dagje. ‘S morgens besloot mijn bf namelijk dat we gingen leren surfen. Dus gingen wij op weg naar de zee. Daar aangekomen werd mijn Lau’tje op slag verliefd op Robert onze surfleraar. Na een tijdje les gehad te hebben waren we toe aan een pauze. Dan zag ik dat Chad gebeld had. Uiteindelijk is hij ook naar de zee gekomen waar hij we gezoend hebben. Maar nu ga ik je laten de auto is klaar
Tot later dagboekje.