Pain in my heart

'mam??' vroeg ik. 'loop maar mee allebei.' zei ze maar ze keek ons niet aan. 'm-mam... dank je.' 'ik zeg niet dat ik je weer in huis neem.' zei ze ineens. we liepen buiten de poorten van het bureau. de pport sloot en mijn moeder stapte het rijtuig in. ik bleef staan... in de koude nacht...in de regen... tesamen met Jack. ik zakte in tranen op de grond. 'mijn eigen moeder heeft me gewoon verstoten. h-hoe moet ik nou verder? ik heb gewoon te veel om voor te leven. Kim, school, mijn familie en het ergste is nog dat ik mijn kleine gehandicapte broertje van wie ik zoveel hield dat ik gewoon vergat dat hij mij adoptie-broertje was had teleurgesteld.'

'je kan bij mij wonen' zei jack met een kraakstemmetje. alsof er bij hem ook tranen op kwamen. ik keek hem aan met tranen in mijn ogen. 'denk je nou echt dat ik nog bij jou wil zijn? jij hebt mij a deze ellende bezorgd! je denkt toch niet dat ik al genoeg bloed heb gezien om net zo gevoelloos te zijn als jij!' schreeuw ik met tranen die over mijn wangen lopen.
'i'll make my own way! i swear! misschien dat ik ooit nog terug kom maar daar moet ik nog heel goed over nadenken! maar voor nu.. goodbye!'

ik draaide me om en liet hem alleen midden in de nacht. midden in de hoeren buurt whitechapel.
met pijn in mijn hart liep ik naar huis. ik wilde naar mijn kleine broertje. de zo was al opgekomen, ik sliep in een klein kamertje bij 2 andere meiden die waren weggelopen, maar dan om hoer te zijn. mijn keine broertje speelde in de achtertuin met onze kat timmy.
ik keek hem aan en hij keek mij aan.hij wilde opstaan en naar me toe rennen maar hij viel weer om. hij kon niet lopen met maar 1 been. hij kroop naar me toe, het deed zo'n pijn om te zien. ik deed de pport van de tuin open en rende naar mijn broertje toe. ik pakte hem op en hield hem stevig vast tot mijn moeder naar buiten kwam gestormd. 'LAAT ROBIN NU LOS VIEZE MOORRDENAAR!! GA HIER WEG EN KOM NOOIT MEER TERUG!' schreeuwde ze.