Don't wanna be reminded, Part 3: ME JEALOUS - Ziall

PART THREE: ME JEALOUS

‘Zayn!’ Voorzichtig schudde ik aan zijn arm. ‘Zayn, het is al half zes!’ ‘Ny, rustig aan. Het is pas half zes,’ antwoordde hij. Had hij dan geen ouders, die thuiskwamen uit hun werk? ‘Woon je hier alleen?’ vroeg ik zacht, bang voor zijn reactie. ‘Hmmm-mmmmmm,’ antwoorde hij sloom, en ik lachte zachtjes. Als je hem leert kennen is hij nog best aardig, dacht ik bij mezelf. Ik besloot verder te vragen, ik wilde meer over hem weten. ‘Hoezo dan, heb je geen familie ofzo?’ ‘Je bent te nieuwsgierig jij,’ antwoordde hij lachend, en drukte een kusje op m’n neus. Ik gaf hem een stomp terug, en voor we het wisten rolden we stoeiend over de grond. Uiteraard had hij me binnen tientallen seconden overwonnen, en ik gaf me over. ‘Wat moet ik doen om mijn vrijheid terug te krijgen?’ vroeg ik lachend. ‘Je moet meeeee... ehhh... een kusje geven!’ antwoordde hij triomfantelijk, alsof hij het wiel uitgevonden had. Ik grinnikte, maar besloot hard-to-get te spelen. ‘Dat nooit! Ik wil alles doen, behalve dat!’ ‘Alles zeg je? Nou, ik weet nog wel een probleempje dat jij op kan lossen hoor!’ zei hij met een wenkbrauwwiebel. Ik wist precies wat hij bedoelde, ‘little Zayn’ was ineens niet zo klein meer. ‘Nouuu... vooruit dan,’ lachte ik, en hij rolde meteen van me af. Van die gelegenheid maakte ik gebruik door hard naar de badkamer te rennen en de deur op slot te doen.

Hij was net te laat, en ik lachte gemeen. ‘Gotcha, don’t you ever believe little blonde leprachauns again!’ Ik hoorde hem lachen: ‘Heb jij even pech dat deze badkamer meer ingangen heeft!’ Shit, daar ging de tweede deur open, en Zayn besprong me bijna. ‘Nou vooruit dan, je krijgt een kusje,’ gaf ik eindelijk toe, en drukte een klein kusje op zijn lippen. ‘Gonna take a shower,’ deelde hij mee, terwijl hij begon te blozen. Haha, Zayn die bloosde, dit mocht in de schoolkrant! ‘Waar denk je aan?’ vroeg hij, zijn vorige opmerking compleet negerend. ‘Het mag in de schoolkrant. Dat is wat ik dacht,’ lachte ik. Hij keek me niet begrijpend aan, waardoor ik nog meer moest lachen. ‘Ge...g-g-gewoon, j-je b-b-bloosd-de, en d-dat was sch-chatt-tig,’ wist ik uit te brengen, hikkend van het lachen, en nu schoot hij ook in de lach. ‘Ny, je bent een rare jongen,’ glimlachte hij, terwijl hij richting de douche liep. Ik floot hem achterna, waarna hij grijzend achterom keek. Ook ik sprong de douche in. ‘You’re cute, ya know that?’ Hij keek vragend naar me, en voor het eerst merkte ik het: hij stelde een vraag. Verbaasd keek ik naar hem op. ‘Could be,’ murmelde ik tegen zijn borst aan, terwijl hij me zachtjes door mijn haar aaide. Ik zou wel voor eeuwig zo kunnen blijven staan. Terwijl ik mijn ogen sloot zong ik zacht:

You know I'll be your life, your voice,
Your reason to be my love,
My heart is breathing for this moment
In time I'll find the words to say
Before you leave me today

Met open mond keek hij me aan. ‘Je kan echt goed zingen man, daar moet je iets mee gaan doen later!’ Ik bloosde, terwijl ik iets murmelde wat op een welnee joh moest lijken. ‘Wat wil je trouwens gaan eten, en waar?’ vroeg hij ineens. ‘Is het al zo laat dan?’ schrok ik. ‘M’n moeder weet niet waar ik ben, ze zal wel ongerust zijn!’ ‘Maak je niet zo druk Ny, ik heb alles al geregeld. Je moeder weet er van, ze is blij dat jij ook een keer het huis uit bent!’ Ik grinnikte, en drukte me weer tegen hem aan. Ik wilde hem nooit meer kwijt. ‘Kom, we gaan ons aankleden.’ Ik keek hem niet begrijpend aan, vanwaar die haast? ‘Nou, wil je nog eten of hoe zit dat?’ lachte hij. ‘Hier, schone kleren die ik van je moeder meegekregen heb.’ En hij gooide een plastic tas mijn richting op. Snel schoot ik in de outfit die hij blijkbaar op had gehaald bij mijn huis, en ik zag hem ook schone kleding aantrekken. Ik kon het niet laten om eventjes zijn goddelijke lijf te bekijken. Hij grinnikte, en ik keek snel een andere kant op.

Toen we beneden aan kwamen stond er al een taxi op ons te wachten, en ik was stomverbaasd. Blijkbaar had hij alles al goed voorbereid! Tien minuten later waren we bij het stadscentrum aangekomen, en terwijl Zayn de taxichauffeur een dikke fooi gaf, keek ik rond om te kijken of er ergens een leuk restaurantje was. De straatlantarens floepten aan, alhoewel het nog maar net begonnen was met schemeren. Hand in hand liepen we de winkelstraat in, en Zayn leek al besloten te hebben waar we heen gingen. Ik liet me gewoon verrassen, want nog nooit had iemand dit voor me gedaan, het voelde gewoon zo... romantisch! We doken een donker, afgelegen steegje in. Het water droop langs de muren, overal groeide mos en de inmiddels donkere lucht was nauwlijks te zien. Een gevoel van angst overspoelde me, stel dat dit weer één van z’n valstrikken was. Stel dat zijn vrienden verderop stonden te wachten. Stel dat ik gewoon één van zijn vele speeltjes geweest was. Met een ruk bleef ik stilstaan. ‘Zayn?’ Hij keek verbaasd achterom. ‘Hoe weet ik of ik je kan vertrouwen?' Mijn stem trilde toen ik het vroeg, en hij keek me verbaasd aan. ‘Niall,’ het kwam er meer uit als een zucht dan als mijn naam, ‘Niall, ik hou van je weet je. Ik beloof je, ik zal je geen pijn meer doen, ik zal niemand jou meer pijn laten doen. Je moet me vertrouwen, ok?’ Hoopvol keek hij me aan, en na een tijdje knikte ik langzaam, als teken dat ik hem begrepen had. Voorzichtig pakte hij m’n hand vast en we liepen weer verder. De steeg kwam uit op een gezellig plein met een hoop restaurantjes, en ik vertrouwde Zayn weer volledig. ‘Zayn, sorry dat ik je niet vertrouwde net,’ mompelde ik in zijn oor. ‘Geeft niet Ny, ik zou denk ik hetzelfde gedaan hebben in jouw plaats,’ antwoordde hij, en ik zag in zijn ogen dat hij het meende. Hij had prachtige ogen, als een puppy, en op dat moment besefte ik het. Ik was voor hem gevallen, en niet zo zachtjes ook.

Ik merkte dat we naar elkaar stonden te staren, midden op het plein, dus ik drukte een kusje op zijn mond, en de betovering was verbroken. ‘Where do you wanna eat?’ Ik liet mijn ogen over de talloze restaurantjes glijden, en bleef steken bij een klein, smal, rustig restaurantje. ‘Nice choiche, y’know!’ fluisterde hij in mijn oor. Langzaam slenterden we naar binnen, en kozen een afgelegen tafeltje, zodat niemand ons zou zien. Meteen kwam er een serveerster naar ons toe, die ons de menukaart overhandigde. ‘Heey Zayn, tijd geleden dat we jou hier gezien hebben!’ Haar ogen schoten onrustig heen en weer tussen Zayn en mij, en het was overduidelijk dat ze mij hier liever niet bij had. ‘Becca, dit is Niall. Niall, dit is Becca,’ stelde Zayn ons aan elkaar voor. Onwennig schudde ik haar de hand, terwijl ze naar Zayn zat te seinen met haar ogen. ‘Weetje, ik loop even naar de wc toe,’ glimlachte ik, en het bleef stil totdat ik buiten gehoorsafstand was. De gedachten raaden door mijn hoofd, wat had Zayn voor me te verbergen? Je moet me vertrouwen, ok? Zijn stem galmde weer door mijn hoofd. Ik waste mijn handen en liep weer terug naar ‘ons’ tafeltje. Ik zag dat Becca weg was, evenals de menukaarten. Met opgetrokken wenkbrauwen keek ik naar Zayn, die afwerend zijn hoofd schudde. Met een diepe frons ging ik zitten, maar Zayn stelde me gerust. ‘Wait, and you’ll see...’ Met een enorme grijns op zijn gezicht keek hij me aan, en automatisch speelde er een glimlach rond mijn lippen.

zo, dat was er weer eentje (:
kudo, reactie, iets anders??