Verlies - 60

“Ga op de afgesproken plaatsen staan”, zei ik hen. Meteen deden ze wat ik vroeg. Vervolgens keek ik de vuurheer aan. “Die groep”, ik wees naar de grootste groep, “zijn geen watermeesters, net als prinses Yue zelf, en blijven dus hier.” De vuurheer knikte, dat was de afspraak. “Er zijn slechts enkele kinderen die kunnen watersturen”, ging ik verder. “Zij kunnen echter niet vechten. Ze betekenen geen gevaar voor de vuurnatie. Hen willen we daarom ook hier houden.” De vuurheer keek naar het groepje, en knikte aarzelend. Het waren slechts elf kinderen van verschillende leeftijden, maar wel allemaal onder de twaalf jaar oud. “Van de mannen willen we slechts twee personen hier houden, om de stam van eten te voorzien. Het zijn beiden gemiddelde watermeesters, die vooral goed zijn in jagen voor eten. De andere mannelijke watermeesters, waaronder ook prins Sokka, zullen met u meegaan.” Dit leek de vuurheer al heel wat acceptabeler te vinden, en hij grijnsde naar Sokka. Sokka staarde kwaad terug.
“Ga verder”, gebood de vuurheer me, kijkend naar de drie groepen vrouwen.
“In deze stam is het voor vrouwen verboden om te watersturen. Vrouwelijke watermeesters mogen en kunnen enkel helen. Daarom betekenen ze geen gevaar voor de vuurnatie. Desondanks zal een deel van hen met u meegaan.” Ik wees de groep aan die gevangen zou worden genomen. “Een deel van hen willen we echter hier houden.” Ik wees een andere groep aan. “De derde groep zijn watermeesters, helers, die bereid zijn te helpen bij de genezing van gewonde soldaten in het vuurnatieleger, op voorwaarde dat ze goed verzorgd worden.” De vuurheer keek verbaasd op en bekeek het groepje vrouwen goed.
“En hoe weet ik zeker dat ze niet kunnen vechten?”, vroeg hij.
“U heeft mijn woord”, zei Yue kalm.