007*

Langzaam strompelde ik verder de boven verdieping af, er zeker van dat Bill hier ergens zat. Zachtjes fluisterde ik zijn naam, in de hoop dat hij het zou horen. De secondes leken uren te duren, en ik gaf het op, ik strompelde naar beneden, om daar nog eens alles goed door te zoeken. Ik zou het huis niet verlaten voor ik Bill had gevonden. 'Bill?' Mijn stem klonk nu steeds harder, maar ook wanhopiger, tot het een paniekerige schreeuw werd. 'Bill! Geef antwoord verdomme!' De tranen bleven komen en belemmerde mijn zicht. Mijn hart sprong op toen ik een enorm hard gekraak in de woonkamer hoorde. Snel sprintte ik er naar toe. 'GODVERDOMME!' Krijsde ik hard. Nog geen 5 minuten geleden was het hier nog keurig schoon geweest, of nou ja, wat je schoon kan noemen met deze jongens hier in huis, en nu was het precies hetzelfde geworden als de keuken. De boeken lagen op de grond, de banken en stoelen waren omver gegooid, de planten lagen op de grond, evenals de aarde waarin ze zaten, en de kapotte vazen. 'Jezus, Cris, wat is...?' Gustav zweeg toen hij de enorme troep in de kamer zag. 'Maar...' Verder kwam hij niet, hij liep zonder te twijfelen naar de bende en begon alles te doorzoeken. Ik bleef geen moment staan tot en begon hem mee te helpen. Je kwam moeizaam vooruit door deze bende, en toen ik eindelijk bij de muur was, stootte ik mijn hoofd hard tegen de klink van de kast aan. Hard vloekte ik en gaf een trap tegen de deur aan, die, tot mijn grote verbazing, begon te kreunen. 'Uhh, Gustav?' Vroeg ik aarzelend, met mijn blik op de deur gericht. 'Kunnen deuren kreunen?' Hij duwde me opzij en probeerde de deur te openen. 'Verdomme, op slot,' siste hij, waarna hij de keuken in verdween. Ik hoorde een hoop gerommel, terwijl ik nog steeds roerloos bij de deur stond. Tot mijn verbazing begon het gekreun steeds harder te worden en ook langzaam woorden te vormen. 'T... Tom...?' Alsof ik nu pas besefte dat Bill er weleens ik kon zitten ramde ik met mijn schouder tegen de deur aan en begon als een gek aan de klinken te trekken. 'Bill! We komen eraan!' Weer werd ik opzij geduwd, dit keer had Gustav een sleutel bij, die hij trillend in het slot stak en de deur opende. Nog voor hem schoot ik de kast in en omhelsde een grote bos piekend haar. Bill dus.



Okay, dit was dus even over Bill xd
volgend hoofdstuk komt Tom weer aan de beurt ;a
Reacties?
Kudos?