This isn't real

De volgende ochtend word ik wakker door een auto die door onze straat rijdt. Ik wrijf in mijn ogen en kijk hoelaat het is. Shit, al 10 over 8. Ik spring uit bed, kleed me aan, pak mijn tas en sprint naar beneden. Snel prop ik een boterham in mijn mond en ik fiets snel naar school. Nee hè, ik heb niet eens make-up op. Lekker dan. Ik hoop dat Madison of Jenna mascara mee heeft. Net voordat de deur dichtgaat jump ik het lokaal in. Snel ga ik naast Jenna zitten. Ze lacht en fluistert: 'Ook goeiemorgen Eef, jij ziet er ook weer goed uit vandaag.' Ik kijk haar boos aan en pak mijn boeken. Madison gooit een briefje op mijn tafel. ~Chick, 't was gister zo amazing bij N! Dik verloren met gamen... Hahaha hij vond 't wel leuk geloof ik . Ik zucht en schuif het briefje door naar Jenna. Die kijkt me verbaasd aan. 'Omg, biatch.' fluistert ze. Ik haal mijn schouders op. 'Moet ze lekker zelf weten.' mompel ik. Jenna kijkt me aan. 'Ik weet dat het je wel uitmaakt, Eef. Dus als jij het niet tegen haar zegt dan zeg ik het.' Ik stomp haar en kijk no bozer. 'Nee dat doe je niet anders...' 'Nou, anders dan?' 'Dan, dan,dan... Nee jou zou ik nooit wat aandoen, dat weet je toch.' En heel even glimlach ik. Jenna grijnst en zegt: 'Weet ik. Trouwens Niall vroeg vanochtend waar je was.' 'Túúrlijk Jenna, túúrlijk.' zeg ik sarcastisch. 'Nee ik meen het. He likes youuuu.' zegt ze lachend. 'Shut up.' zeg ik. 'Waarom zou hij? Hij kan Madison krijgen.' Ik bijt op mijn lip om niet in huilen uit de barsten. Dan gaat de bel en opgelucht haal ik diep adem. Dat noemen ze dus saved by the bell.
Snel loop ik naar de volgende les, maar Niall haalt me in en komt naast me lopen. 'Hi Eef.' Ik negeer hem en concentreer me op mijn schoenen. Dat doe ik altijd als ik iemand probeer te negeren. Niall pakt mijn arm. 'Wat doe ik verkeerd Eef? Alsjeblieft, zeg me wat ik beter kan doen.' Ik ruk me los. 'Ga lekker tegen Madison praten. Die is toch zulk gewenst publiek? Ze zal het vast niet erg vinden.' Ik smijt mijn tas op mijn tael en pak mijn spullen uit. Niall bijt op zijn lip en gaat naast Zayn zitten. Madison ploft op de stoel naast me. 'Zo, Eef, wat was dat ineens? Jemig, je lijkt mij wel. Kan je niet even normaal doen?' Ik haal mijn schouders op. 'Gaat jou dat wat aan?' 'Nou, eigenlijk wel. Maar als jij toch niet wil praten... Gister was Niall niet bij de repetitie, maar later zag ik hem bij zijn huis. Hij nodigde me uit om binnen te komen.' Ik negeer haar. Eigenlijk heb ik nog best saaie schoenen, gewone all stars. Ik hebnu echt even geen zin om haar gezeik aan te horen. Ik kijk naar Niall. Hij bijt op zijn lip en speelt met zijn pen. Snel kijk ik weer naar mijn eigen boek. Ik weet zelf ook niet waarom ik zo rot doe tegen Niall. Misschien ben ik wel jaloers op Madison, omdat zij wel cool en leuk en grappig is. Madison schuift een briefje naar me toe. ~Wat is er hunny? *Niks. Waarom? ~Je bent zo kortaf. *Gewoon een beetje moe, that's all. ~Ok, gelukkig, ik dacht dat je boos op me was> I'm just worried cuz you're my friend, snap je? Ik verfrommel het briefje en stop het in mijn tas. Nee, boos op haar ben ik niet. Al is het hele briefje één grote leugen.