~009~

Toen ze eindelijk de rits van de tent dicht gekregen had kwam ze tegen me aan liggen en legde ze haar hoofd tegen mijn borst. Ik legde mijn hoofd op haar hoofd en zo zijn we in slaap gevallen. De volgende ochtend werd ik wakker door iemand die een kus op mijn voorhoofd drukte. Ik opende mijn ogen en wist meteen weer wat er gister allemaal gebeurt was. Een ding spookte door mijn hoofd… wat voor ongeluk had Lynn het vannacht over? Ik ging op mijn knieën zitten en kroop over Lynn heen de tent uit. uit mijn tas pakte ik mijn afgeknipte spijkerbroek en deed die aan. Ondertussen had Lynn de tent dicht geritst en was zich aan het omkleden. “Gaan we zo naar Emily?” hoorde ik haar prachtige stem vanuit de tent. “Ik denk het wel ja, want je hebt hier geen eten, dan gaan we bij Emily eten.” Antwoordde ik. De tent werd open geritst en ze kwam eruit lopen. “welke dag is het vandaag eigenlijk?” Ik dacht even na en antwoordde toen “dinsdag, hoezo?” ze schudde haar hoofd en liep richting het bos. “waar ga je heen?” “naar Emily…” antwoordde ze twijfelend. Ik knikte en liep naar haar toe. Ik ging voor haar staan en gaf haar en kus op haar mond. “ik hou van je” fluisterde ze. “Ik ook van jou.” Fluisterde ik terug. Ik pakte haar hand vast en begon met lopen. Na een tijdje gelopen te hebben besloot ik toch te vragen naar het ongeluk. “over wat voor ongeluk was je vannacht aan het praten?” ik kreeg geen antwoord en keek haar aan. “je kan me alles vertellen hè schat, dat weet je toch?” ze knikte en begon te vertellen.