142~

Laura PoV
Achteraf gezien denk ik dat ik ongeveer 4 liter koffie binnen had, en daarmee had ik genoeg om op een supertempo op te ruimen. Tom mopperde eerst nog een beetje dat ik niet veel deed, buiten koffie drinken, maar na een tijdje werkte ik harder dan hem. Iets te enthousiast waardoor mijn handen een beetje begonnen te trillen. Uiteindelijk moest Bill me met veel moeite in de zetel duwen, zodat ik een beetje zou rusten. Ik denk dat het toen een uur of 4.55 was. heel erg vroeg dus. Georg had me een extra kopie van Toms opgemaakte gezicht door via GSM en toonde Tom dan achteraf dat hij alle foto's gewist had. Hij glimlachte samenzweerderig in mijn richting, en ik deed mijn best om niet te veel te lachen.TOm draaide zich om naar mij, duidelijk niet zeker wat hij ervan moest denken, maar hij hield zijn mond. Mijn mood begon weer wat 'gloomy-er' te worden, waardoor ik er niet tegen kon als mensen me tegenspraken, of het leuk vonden om met me te lachen. Daarom dat Tom rond 9 uur 's morgens een stuk of 4 kloppen rijker was. En dan was mijn beurt uitgespeeld. Gelukkig kreeg ik versterking uit onverwachte hoek. Om 9 uur, net precies, kwam Barbara binnengestormd. Het deed me denken aan een stier, en ik kreeg het gevoel dat ik de rode lap was. Ze liep zowat recht op me af en sloeg me in mijn gezicht. Ze had beter moeten weten, of Tom had haar moeten waarschuwen. Of ik had me moeten inhouden. Wel, mijn getrainde reactie was dus haar een trap tegen haar Nek/hoofd te geven, zoals ik het geleerd had in Karate toen ik klein was. Ik had moeten realiseren dat ze minder goed klaar was om dat soort reacties af te slaan. Blondie ging tegen de grond, redelijk hard, eigenlijk. Oeps?