O12

Liam POV.
Die avond kon ik niet slapen ik was bang voor wat er komen kwam. Ze wouden May kapot maken. Hoe konden ze dat doen, waarom werkte ik mee? Die ochtend was ik optijd op school zoals mij gevraagd werd. Zayn en Harry waren er al. "He he daar is de slome" zei Harry vrolijk. "Hier is de brief weet je zeker dat daar haar kluisje is?" Vroeg Zayn. "Ja ik weet het zeker. Ik heb haar al vaak hier zien staan om boeken te wisselen" zei ik zo zelfverzekerd als ik kon, ookal twijfelde ik. Ik stopte het briefje in haar kluisje en we gingen snel weg. Ik had geen idee wat er op het briefje stond. Ik weet ook niet of ik het wel wou weten, ik voelde me vies. Waarom laat ik me zo meeslepen. Als May erachter kwam dat ik dit heb gedaan, ze vergeeft het me nooit meer, dit zal onze vriendschap verpesten. En ik hoopte zo dat het wat zou worden tussen ons en niet alleen als vrienden.
Een kwatier later zagen we May naar de kluisjes lopen. "Moet je is opletten, ze gaat zich doodschrikken", grapte Zayn. Toen May haar kluisje open deed zag ze de brief liggen en opende hem. Ze las de zinnen en de tranen schoten in haar ogen. Ik voelde me nog veel viezer als ik al deed. Het werd alleen nog maar erger toen ze de brief liet vallen en huilend wegrende. Wat had ik gedaan. Ik kon zelf wel huilen.