*4: de jongen

Natasha's POV

Het was laat voor ik eindelijk ging slapen, en het was vroeg wanneer we er weer uit moesten. Tijdens onze eerste les, geschiedenis van de toverkunst, rustte ik wat meer uit. Tegen het einde van de les voelde ik me uitgeslapen en fris. Draco liet me zien waar alle lokalen waren, meer verwachtte ik ook niet van hem. De dag was langgerekt en saai, bovendien waren er nergens pauwen te zien en ik miste dieren rond me heen, al was de les over fabeldieren net iets te veel van het goede.
'Deze wezens..' Begon de leraar, en ik besloot dat het tijd was om niet meer op te letten. Ik wist genoeg van dieren om te weten dat je het beter bij een kat, hond, vogel of muisje kon houden, ik walgde bijna van het lelijke hoe-noemde-hij-het-nu-ook-alweer dat hij de hele tijd maar bleef aanprijzen. slaperig repte ik me naar de laatste les voor vandaag, Verweer Tegen De Zwarte Kunsten. pas tegen het einde van die les ontmoete ik iemand anders dan Draco of zijn eeuwige bodyguards, Korzel en Kwast.
'Hey, jij bent de nieuwe zeker?' Traag keek ik op en keek recht in twee helderblauwe ogen.
'Eh, ja,' zei ik zacht, door mijn stuk gebracht omdat er eindelijk iemand tegen me praatte. 'Mijn naam is Natasha, Natasha Martens.' Ik hield verlegen mijn hand omhoog naar hem. De jongen leek even van zijn stuk gebracht door de naam 'Martens', ik bedacht vaag dat hij misschien wel aan de eerste naam van mijn vader zou kunnen denken.
'Wel, Natasha, Natasha Marten, Ik ben Harry potter. En dit zijn Hermelien en Ron.' Ik keek zorgvuldig naar het meisje en de jongen achter hen, al kreeg ik meer belangstelling voor Harry, nu ik wist wie hij was. Even glimlachte ik naar hen, maar het meisje trok een rare, wantrouwende grimas naar me. Ron keek weg en staarde uit het raam.
'Bedoel je DE Harry Potter?' Ron rolde met zijn ogen, hermelien slaakte een zucht, net voor Harry zelf dat deed.
'Sorry.' verontschuldigde ik mezelf vlug. 'Je moet het vast niet leuk vinden om dat ze hele tijd te horen.' Nu ik wist wie ik voor me had, leek de klus zoveel makkelijker te klaren.
'Wou, wat is je haar mooi.' slaakte ik opeens uit en hoopte dat ik niet te gespeeld overkwam. Ik liep Harry voorbij en ging bij Hermelien staan. Mijn handen gleden ongevraagd door haar haren.
'Hoe krijg je het zo zonder knopen? Ik doe er de hele ochtend over.' zei ik geïnteresseerd. Hermelien begon te blozen bij mijn compliment en gaf een hele uitleg over hoe je je haar hoort te wassen.
'Moet ik echt eens proberen.' zei ik half aanwezig. Draco stond in het deurgat te wachten op me, pas nu had ik door dat hij niet gemakkelijk was bij de situatie. Hermelien volgde mijn blik en keek opeens vijandig.
'Jij gaat om met Malfidus?' Ik haalde mijn schouders op.
'Hij is arrogant, een snob en niet de leukste, ik weet het, maar onze ouders kennen elkaar, ik heb geen zin om gelijk in de eerste week al van school getrapt te worden.' Ik had het zinnetje al duizend keer uitgesproken sinds ik wist dat ik naar Zweinstein zou gaan. draco tikte met zijn voet en ik zuchtte als antwoord.
'Ik moet maar eens gaan. leuk jullie te ontmoeten.' lachte ik liefjes en vertrok, achter Draco aan.

Zodra ik het lokaal uit was, rechtte ik mijn rug en ging ietwat voor Draco lopen.
'Stop met zo naar me te kijken, zeg liever wat er scheelt.' Ik kon er niet tegen dat mensen minachtend tegen mijn rug opkeken, en was het zeker niet gewoon zo aangestaard te worden door mensen die onder mijn stand waren.
'Misschien moet je nog meer flirten met Potter, vind je vader vast leuk.' Woest draaide ik me om, ik wist dat mijn ogen kwaad flikkerden en dat ik niet mijn al te vriendelijkste gezicht op had.
'Ik doe gewoon mijn werk, Malfidus, jij hoeft me niet te zeggen hoe ik dat moet doen. Heb je dat begrepen?' jezus, ik ging steeds meer en meer op mijn pa lijken, en dat in de korte tijd dat ik hem kende. Draco kromp in elkaar en kreeg bijna een hartaanval door mijn kwade gedrag opeens.
'Sorry,' Stamelde hij. 'Natuurlijk heb ik geen recht uw werk te beoordelen, Juffrouw Martens.' Onderdanig boog hij zijn hoofd. dat vond ik er meer op lijken.
'Het is al goed, kom, ik heb honger.' Ik wist dat ik mezelf had voorgenomen dit alleen te doen, maar het feit dat ik da hand had vast genomen die mijn vader twee maand geleden versloeg, gaf me de koude rillingen.
'En ik wil mijn handen wassen.' Voegde ik er verontschuldigend aan toe terwijl we voorbij de meisjestoilet kwamen. Ik waste vlug maar grondig mijn handen tot het koude water me het gevoel gaf dat ze bevroren waren, dat moest volstaan om het van me af te krijgen. Verslagen ging ik tegen de muur zitten en dacht na, Draco kon best nog vijf minuutjes wachten.