geen fatsoenlijk hoofdstuk, iknow. die leraren willen mij volgens mij dood hebben ofzo, ik sta op instorten. even een stukje om jullie blij te maken.
enjoy!

de gezichten van mijn nieuwe familie keken mij aan. die van de cullens waren verdrietig, en die van seth teleurgesteld en woedend tegelijk.
'Ik had geen gelijk. je bent een monster, een van het ergste soort!' schreeuwde hij naar mij. 'Ik had je nooit moeten vertrouwen!'
ik wou mijn hoofd schudden, zeggen dat hij ongelijk had, dat ik niet zoals al die andere zeemeerminnen was, maar toen zag ik mijn spiegelbeeld in het water onder mij. mijn haar hing in vieze slierten langs mijn gezicht, mijn ogen waren pikzwart. mijn tanden waren lang en hoekig geworden en mijn handen waren nu klauwen. in mijn handen hield ik renesmee, onder het bloed en duidelijk dood.
ik keek terug naar het gezicht in het water. het gezicht van een monster.


'Nee!' ik gilde, schoot overeind in mijn bed. vrijwel meteen voelde ik de warme armen van Seth om me heen winden. ik verstopte mijn hoofd in zijn schouder, huilde even uit, terwijl hij me sussende woordjes toefluisterde.
het was nu al een maand zo. sinds de dag dat ik had besloten om te blijven leven, om bij seth te blijven. het was de beste maand van mijn leven tot nu toe, maar ook de ergste. iedere avond had nachtmerries, sommige erger dan de andere. iedere avond werd ik gillend wakker. en iedere avond was Seth daar om mij te troosten en weer in slaap te wiegen.
ik dacht in het begin dat alle nachtmerries toeval waren, dat het gewoon stress was dat ik Seth pijn zou doen ofzo. ik had gezien dat ik dat niet kon in deze ene maand. nu dacht ik dat het meer was. een teken, dat ik de foute keuze had gemaakt, dat ik beter had kunnen sterven. maar dat wou ik niet geloven. ik wou geloven dat Seth en ik voor elkaar gemaakt waren, dat we nooit meer zonder elkaar verder zou hoeven gaan.
even later voelde ik me weer rustig. ik tilde mijn hoofd op, kuste Seth lichtjes. 'Dankje,' fluisterde ik.
ook al zag ik niks, ik wist zeker dat Seth glimlachte. 'Je hoeft me niet te bedanken.'
'En toch doe ik het.' ik kuste hem weer, iets harder deze keer. hij kuste me gretig terug, en ik lachte tegen zijn lippen aan.
Seth was het beste wat er ooit in mijn leven gebeurd was, dat wist ik zeker.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen