#6

Ik liep naar onze grijze Volvo, en ik ging achterin zitten. Meteen deed ik de deur weer op slot, een oude gewoonte. Ik pakte mijn mobiel en ik zette zachtjes muziek op. Ik legde mijn mobiel in een van de zijvakjes in de deur, en ik neuriede mee met de muziek. ‘Miauw..’ Een klagelijk geluid kwam uit het reismandje. Ik keek even nar het gebouw, en ik zag door de glazen deur dat mijn moeder nog stond te kletsen. Ik keek naar het pootje dat tegen de tralies aanklauwde. ‘Stil maar hoor, ik laat je er wel even uit.’ Ik opende het deurtje, en het katje kwam rustig op mijn schoot zitten. Dat was wat ik dacht tenminste. Ze keek me even aan, en liep toen verder. Ze ging aan de andere kant van mij zitten, en ze probeerde met haar pootje mijn mobiel te pakken te krijgen. Ik begon te lachen. ‘Vind je dat mooi lievie?’ Ik pakte mijn mobiel en ik legde hem voor haar neer. Zo geïnteresseerd als een kat kan kijken keek ze naar mijn mobiel. Voorzichtig boog ze haar kopje om er aan te snuffelen. De muziek begon en ook al zat ze met haar kopje zo dicht bij het harde geluid, ze schrok niet. Een leuk liedje begon, en ik ging meezingen. Tot mijn verbazing keerde haar kopje meteen naar mij toe. Haar staart ging mee op het ritme van de muziek, en ze leek door te hebben dat ik hetzelfde zong als mijn mobiel. In mijn ooghoek zag ik dat iets bewegen. Toen ik beter keek zag ik dat het mijn moeder was die er aan kwam. Ik probeerde snel het muzikale poesje weer in het mandje te doen, maar dit keer wou ze niet meewerken, en ze klauwde zich vast aan mijn benen. Mamma keek fronsend door het raampje. Ik pakte het nog al tijd aan mijn been vastzittende katje stevig vast en ik deed de deur van het slot. Maar in plaats van achter het stuur te gaan zitten, kwam ze bij mij op de achterbank. ‘Hé, ze beweegt har staart mee op de maat van de muziek!’ Verwondert keek mamma naar de poes. ‘Dat was mij ook al opgevallen..’ Een tijdje keken we samen naar de poes die helemaal los leek te gaan. Het was mijn moeder die de stilte verbrak. ‘Heb je al een naam bedacht?’ Ik dacht even na. ‘Misschien, als jij het ook een leuke naam vind?’ Ze keek me afwachtend aan. ‘Nou? Kom maar op dan!’ ‘Rocky.’ Een glimlach verspreidde zich over haar gezicht. ‘Dat is een geweldige naam Jess!’ Ik lacht ook. ‘Laten we dan maar snel naar huis gaan!’ Ik pakte Rocky vast en mamma ging voorin zitten. Ik zette de muziek van mijn mobiel uit, en deed weer een poging om Rocky in haar mandje te doen. Dit keer werkte ze wel mee. Mamma startte de auto. ‘Waar gaat ze eigenlijk slapen?’ Ik had er nog niet eens zo over na gedacht toen ik het vroeg. ‘Nou, ze mag in de woonkamer bij de verwarming, of bij jou op de kamer. Wat jij het liefs wil.’ Ik keek naar Rocky. ‘Ze mag bij mij op de kamer.’