#5

Er kwam een vrouw op ons aflopen. ‘Hallo, ik ben Anna!’ Ze gaf ons allebei hand. ‘Hoi, ik ben Jessica.’ Hmm, zij zei het een stuk enthousiaster. ‘Hallo Jessica! Dus jij komt een poes uitzoeken?’ ‘Ja’ O, ze klonk echt als zo’n veel te vrolijke verkoopster. ‘Nou, kan je me dan omschrijven wat voor soort kat je zoekt? ‘Een lieve kat, het liefst niet veel ouder dan 5 jaar.’ ‘Oké!’ Ze liep weg en ze maakte een kooitje open. Haar hele armen verdwenen erin, en toen ze weer terug kwamen, had ze een grote, oranje kat in haar handen. Ze gebaarde, voor zover dat nog kon met een kat in haar handen, naar me dat ik op de bank moest gaan zitten. Snel ging ik zitten, want ik zag dat ze de gigantische kater niet meer lang zou houden. Ze zette hem naast me op de bank, en toen ik heb over zijn kop aaide begon hij meteen te spinnen. ‘Dit is Garfield, nouja, zo noemen wij hem hier. Hij is 7 jaar en hij eet behoorlijk veel. Maar het is een echte lieverd hoor!’ Ik keek mijn moeder aan, ze zag gelijk wat ik bedoelde. ‘ehh..Anna, ik denk niet dat dit de kat is die we zoeken.’ ‘Oke hoor!’ Ze pakte Garfield weer op en ze stopte hem terug in zijn hokje. Anna liep naar een ander hokje en ze pakte een witte poes. Ook deze zette ze weer naast me op de bank. ‘Dit is Sowball, ze zit hier al een tijdje en ze is 4 jaar.’ Ik liet haar voorzichtig aan mijn hand ruiken. Het was een schuw poesje, en ze dook helemaal weg voor mijn hand. ‘Sorry, maar deze vind ik iets te verlegen.’ Anna glimlachte. ‘Oke, en ze zette ook Snowball weer terug. Nu pakte ze een poes die ongeveer tegenover me zat. Ze was grijs met donkergrijs gestreept. ‘Kijk eens!’ En ze zette hem naast me op de bank. ‘Ze is pas vanmiddag binnengekomen. Ze is 3 jaar, en ze heeft nog geen naam, dus die kun je zelf verzinnen.’ Ik begon het poesje te aaien, het was echt een lieverdje en ze begon me meteen kopjes te geven. Ik kriebelde onder haar kopje en ze kwam gezellig op mijn schoot liggen. Ik keek mijn moeder blij aan. ‘Deze wil ik!’ Mamma glimlachte, zo te zien was ze wel blij met mijn keuze. ‘Oke, blijf jij hier nog maar even zitten dan.’ Mamma en Anna liepen terug naar de balie, en ik bleef lekker op de bank zitten met mijn nieuwe huisdier op mn schoot. ‘Ik moet maar snel een naam voor jou verzinnen, of niet?’ fluisterde ik tegen het diertje. Op mijn schoot rolde ze op haar ruggetje zodat ik haar kon kriebelen op har buikje. Ik glimlachte en streelde haar. In de deur opening verscheen Anna. ‘Zal ik haar voor je tillen of neem je haar zelf mee?’ ‘Ik neem haar zelf mee.’ Ik tilde het poesje op en ik legde haar voorpootjes op mijn schouder. ‘Kom jij maar gezellig mee!’ Ik liep naar mamma, Anna en de receptioniste toe. ‘Gelukkig hadden we al een reismandje meegenomen!’ Ik hoorde mijn moeder vrolijk kwebbelen tegen de nors kijkende receptioniste. ‘Zet haar er maar in Jes.’ Ik haalde het poesje voorzichtig van mijn schouder af, en ik zette haar ik het reismandje. ‘Nou lieverd, ik heb alles al geregeld met Anna, hier is de auto sleutel, ga maar alvast zitten.’ Ik nam de auto sleutel van haar aan, ik pakte het reismandje, ik zei gedag tegen Anna en die andere vrouw, en ik liep richting parkeerplaats.