#3

‘ O lieverd toch.’ Ze bleef het maar zeggen, steeds maar weer. ‘Mamma, wat is er met pappa?’ half huilend duwde ik haar weg. Ze keek me verdrietig aan. “ Lieverd, met pappa is alles goed.” Ik liet het tot me doordringen, maar ik geloofde het niet. ‘Maar wat is er dan’ Ik was nog altijd helemaal in shock, denkend dat mijn vader döod was, ook al had mijn moeder net gezegd dat er niks met hem aan de hand was. ‘Hij is weg.’ Ik staarde haar aan, ‘Hoezo weg, wat bedoel je met weg, mam..’ ‘Lieverd, je vader woont hier niet meer.’ Een stille traan gleed over haar wang. ‘Hij heeft een ander.’
De rest van de dag hebben we samen op de bank gezeten, boos zijnd op pappa. Mamma vertelde dat hij het aan haar verteld had, en dat er vanmiddag een verhuiswagen zou komen om al zijn spullen op te halen. Hij zij dat het hem speet. Toen vertrok hij, mijn moeder en mij achterlatend. Mijn moeder dacht dat hij vanavond nog terug zou komen, maar hij is vanaf dat moment weggebleven voor altijd. Zonder afscheid van mij te nemen. Hij is vertrokken met het besef dat hij zijn enige dochter nooit meer zal zien. Dat schokte me misschien nog wel het meest van allemaal.