*33*

Ik ren langs Niall heen naar beneden en val zowat half struikelend de kamer binnen. 'Rustig aan, zeg. Het is niet alsof ik dood ben ofzo', zegt Liam met een flauwe glimlach. Ik zie in zijn ogen dat zelfs praten en glimlachen hem al zeer doen. 'Je moest eens weten', hoor ik Louis geïrriteerd mompelen. Ik glimlach even bemoedigend naar hem en kniel dan naast Liam neer. 'Hoe voel je je?' is mijn standaard vraag. 'Mijn hoofd doet nogal zeer, maar verder gaat het prima', zegt hij met een glimlach. 'En dat zegt degene die met pijn in zijn ogen moeite moet doen om zelfs maar te praten', zeg ik met opgetrokken wenkbrauwen. Hij grijnst naar me. 'Ach, je kent me, hè?' is zijn simpele reactie. 'Maar wat is er gebeurd?' vraagt hij als het een tijdje stil is geweest. 'Ik vroeg hetzelfde aan jou een paar uur geleden', zeg ik zuchtend. Hij fronst zijn wenkbrauwen. 'Een paar uur?' vraagt hij verbaasd. Ik knik. 'Ja, gozer, je bent een tijdje pass-out gegaan', zegt Harry en hij slaat zijn vriend even hartelijk op de schouder. Liam kijkt ons verontwaardigt aan. 'Serieus?' vraagt hij. Al onze hoofdjes knikken tegelijkertijd, waardoor Liam zowaar in de lach schiet. 'Maar waarom doet mijn hoofd dan zo'n pijn?' vraagt hij. Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen. 'Omdat Yara je heeft gehecht', zegt Zayn. 'Het was dood bloeden of hechten', verdedigt Niall mij direct. Liam fronst weer even zijn wenkbrauwen en voor een paar seconde denk ik dat hij tegen me gaat schreeuwen, maar dan knikt hij langzaam. 'Jij was de enige die me ging zoeken in de mist', mompelt hij dan tegen zichzelf. Ik glimlach even flauw naar hem. 'Bedankt', zegt hij dan, 'Als er ooit iets is, wat dan ook, kan je altijd op me rekenen.' Ik laat een stralende glimlach zien en geef hem een dikke knuffel. 'Zou ik misschien naar bed kunnen?' vraagt Liam dan met rode wangen. 'Om eerlijk te zijn, nee', zeg ik. Alle ogen draaien zich verbaasd naar mij toe. 'Ik wil dat je hier blijft, zodat we je in de gaten kunnen houden', voeg ik er snel aan toe. 'Bang dat ik weer pass out ga?' grapt Liam. Ik kijk hem echter doods aan. 'Sorry', mompelt hij snel. 'Maar ik kan niet slapen als iedereen naar me kijkt', voegt hij eraan toe. Louis staat op en gooit een handdoek over Liam zijn gezicht. 'Alsjeblieft', zegt hij met een grote grijns. Liam haalt de handdoek van zijn gezicht en gooit die met een norse blik terug naar Louis zijn hoofd. 'Maar even serieus, mag ik alsjeblieft naar boven?' vraagt Liam en hij kijkt me met een pruillipje aan. 'Ik ga wel met hem mee. Ik ben namelijk zelf ook kapot', zegt Louis. Ik trek mijn ene wenkbrauw verontwaardigt op, waardoor Louis met zijn wenkbrauwen begint te wiebelen. 'Bij nader inzien blijf ik hier wel gewoon liggen', zegt Liam. Ik schiet in de lach als ik Louis Liam even gespeeld boos zie aankijken. 'Zo te zien is onze Louis ook weer helemaal back', merkt Niall met een grijns op. Louis knikt zo trots als een klein kindje en gaat daarna boven op Liam liggen. Hij wrijft het haar uit Liam zijn gezicht en kijkt hem even verliefd in de ogen. 'Awh, kom op schatje, kom gewoon mee naar boven. We maken er wel wat van met z'n twee'tjes', zegt Louis en hij streelt Liam even over zijn wang. 'Haal hem alsjeblieft van me af', smeekt Liam. Louis kijkt hem teleurgesteld aan en drukt een lief kusje op zijn wang. 'Dan niet, mijn liefste', zegt hij overdreven, waarna hij van de bank afrolt, waardoor hij boven op mijn schoot belandt. 'Aha, mijn volgende slachtoffer', zegt hij en hij wiebelt even met zijn wenkbrauwen. Ik wrijf met mijn hand door zijn haar, zodat die vervolgens wild door elkaar zit. 'Welcome back, Louis. Welcome back.'