Eighty-six

Ongeduldig tik ik met mijn vingers op m'n bureau, wachtend tot Dean er eindelijk een keer is. Ik pak een pen en teken iets op een blaadje. In de tekening zie ik Justin en ik hand in hand. Glimlachend kijk ik naar het tekeningetje, en ik hang hem op bij mijn foto's aan de muur. Dan gaat de bel, en ik gooi de pen op mijn bureau. Snel ren ik naar beneden en gooi de deur open. Tot mijn grote verbazing staat niet Dean, maar Justin voor de deur. In zijn linker hand heeft hij een grote bos bloemen, en met zijn andere hand pakt hij mijn arm. "Justin? Wat doe jij hier nou?" vraag ik verrast. "Ik wilde je verrassen, niet goed?" Grinnekend geeft hij de bos bloemen aan me, en ik laat hem binnen. "Jawel, ik vind het super lief van je, maar ik had je gewoon niet verwacht nu. Ik verwachtte namelijk een vriend van me, Dean." "Oh oke, ik zal dan maar weer gaan, anders is het ook niet leuk voor hem denk ik." Hij wil al naar de deur toe lopen, maar ik houd hem tegen. "Dankje, voor de bloemen enzo." zeg ik zachtjes, en hij komt dichterbij staan. Langzaam komen zijn lippen naar die van mij toe, en ik sluit mijn ogen. Op dat moment gaat de bel. "Uh.. Ik denk dat dat Dean is." zegt hij snel, en ik knik. Néé, waarvoor moest die bel nu nou gaan!? Ik loop naar de deur en maak hem open. Voor me staat Dean, die me met een scheve glimlach aankijkt. "Hey." zegt hij een beetje ongemakkelijk, en hij stapt naar binnen. Ik zie dat Justin even glimlacht naar Dean en dan langs hem heen naar de deur loopt. "Ik spreek je nog wel Maritt." roept hij, en met een klap slaat de deur achter hem in het slot.