03 > I will protect you.

Mijn ogen blijven keer op keer opnieuw dichtvallen, maar ik wil wakker blijven tot we bij het motel zijn gearriveerd. Heel de weg heb ik lopen zeuren en heel de weg heeft Zayn zijn mond dicht gehouden. Hij wilde niet zeggen waar hij het geld aan uitgegeven had of wat nog belangrijker is; waar we heen gaan. Hij zei niets, had alleen maar die triomfantelijke twinkeling in zijn donkerbruine ogen. Lang had ik het zeuren volgehouden, maar ik begon moe te worden en dat kon je merken. Het werd alweer lichter en de snelwegen begon langzaam aan steeds drukker te worden. Zayn heeft net medegedeeld dat hij overdag wil gaan slapen en 's avonds wil gaan rijden, beter gezegd vluchten. 'Zijn we er bijna?' Mijn stem is slechts een fluistering van mijn normale volume. 'Bijna, my princess', klinkt zijn heerlijke stem in mijn gehoorgangen. Ik open vermoeid mijn ogen als ik merk dat ik ze voor de zoveelste keer heb gesloten. 'Bijna', herhaalt hij nogmaals. Net op het moment dat ik besluit om toe te geven aan mijn slaap arriveren we bij het motel. Zayn parkeert de auto zo beschaduwt mogelijk en pakt daarna mijn hand vast. In de andere hand heeft hij beide koffers. Samen lopen we richting het motel en betalen voor één nachtje in de goedkoopste kamer. Ik open de deur en bekijk de sjofel ingerichte kamer. Het behang is hier en daar al wat afgescheurd. Mijn ogen glijden verder door de kamer, maar geen van de overige details dringen tot mij door. Het enige wat wel tot mij doordringt is het krappe tweepersoonsbed. Ik laat me erop vallen en als ik besef dat ik toch geen puf meer heb om mijn kleren uit te trekken, sluit ik mijn ogen maar en val onmiddellijk in een diepe slaap.

Zayn p.o.v.
Ik kijk hoe ze haar tengere lichaam op het bed gooit en haar ogen sluit. Een glimlach speelt ongewillig rond mijn lippen als ik zie hoe ze onmiddellijk in slaap valt. Ze zeggen wel eens dat je op je mooist bent als je slaapt, maar het woord 'mooi' is een te korte betekenis van haar. Ze is prachtig, net als de lichtgevende volle maan in de nacht, net als de rode gloed op de zee als de zon ondergaat, net als de prachtige rood, geel, oranje blaadjes aan de verkleurde bomen in de herfst. Geen woorden kunnen haar beschrijven. Ze is als een engel voor me en dat is het enige wat ik er verder nog over kan zeggen. Toch doet het me ook pijn haar daar te zien liggen. Ik heb haar in dit spelletje meegesleept en moet haar nu ook beschermen. Ze wist dat ik naar het meer was gekomen. Ze wist dat ik langs zou komen. Dat wist ze omdat ze weet dat ik van haar hou en beloofd had haar altijd te beschermen. Ik zou haar nooit zomaar iets doms laten doen, maar nu... Nu doet ze zelf wat stoms...
Ik loop naar haar toe en trek voorzichtig haar kleren uit. Ik leg de deken over haar heen en laat dezelfde gelukzalige glimlach van net weer over mijn lippen spelen. Ik loop naar de deur en doe die opslot, om er vervolgens nog een kledingkast voor te schuiven. Als ik me heb uitgekleed, ga ik naast haar liggen, maar durf mijn ogen niet te sluiten. Bang voor de duivels die zullen verschijnen. Bang dat ik mijn belofte voor haar bescherming niet kan houden. Toch sluiten mijn ogen zich vanzelf en laten me samen met June vertrekken naar een prachtig verlichte plek.

Als ik mijn ogen open, voel ik de twee warme armen van Zayn om mijn middel lichaam. Een gevoel van bescherming trekt door mijn gerustgestelde lichaam en laten een glimlach rond mijn volle lippen spelen. Ik draai me in zijn armen, zodat ik zijn prachtige gezichtje kan bekijken. 'Waar heb je ons toch weer allemaal ingewerkt?' fluister ik in stilte. Ik buig voorover en druk mijn lippen vlinterdun op zijn voorhoofd. Langzaam opent hij slaperig zijn ogen, maar is meteen weer klaar wakker als hij recht in mijn chocolade bruine ogen kijkt. 'Goodmorning, my princess', fluistert hij lief. Hij drukt een kus op mijn lippen en drukt met een grote glimlach even zijn voorhoofd tegen de mijne. 'Ga maar douchen, dan kunnen we zo weer verder', fluistert hij. Ik knik even met een pruillipje en vertrek naar de badkamer om me klaar te maken. We staan beide net klaar om weg te gaan als er harde stemmen op de gangen klinken. Ik zie de paniek in Zayn zijn ogen getekend staan als hij de stemmen herkent. 'Door het badkamerraam', fluistert hij zacht. Hij helpt mij door het raam en staat zelf ook bijna buiten als een hard gekraak van gesplintert hout de stilte vult. 'You can flight, you can hide, but i will always find you, Zayn', zingt een mannelijke stem door de woonkamer.